Op het moment van luisteren is het donker, regent het hard en onweert het. Een perfecte combinatie met de sferische muziek van het debuutalbum van Palms. Deze band is een samenwerking tussen Jef Caxide, Aaron Harris en Bryan Clifford Meyer, allemaal ex leden van het veel te vroeg opgeheven Isis, en Chino Moreno van The Deftones.

Isis en Deftones, twee zeer invloedrijke bands uit de zero’s, maar wel in twee afzonderlijke muzikale werelden. Toch klinkt Palms wel voor een gedeelte als een samenvoeging van beide bands. Beide kampen brengen op Palms bekende delen met zich mee. De karakteristieke stem van Chino drukt natuurlijk sowieso al een stempel, maar ook het spannende instrumentarium kennen we van veel nummers van Isis. Maar er is ook een wezenlijk verschil. De band richt zich vooral op sferische en lang uitgesponnen, bijna ambient achtige stukken en daarmee laat ze de gewelddadige explosies die we van beide bands kennen achterwege.

Future Warrior wordt bijvoorbeeld wel heftig in het refrein, maar blijft dromerig qua sfeer. Ook het prachtige Mission Sunset bouwt op naar een extase met een hoofdrol voor Chino, die hier wanhopiger dan ooit klinkt. Wie op zoek is naar de agressieve momenten van beide bands, zal deze op dit album niet vinden. Palms is metal dat op de achtergrond aan kan staan, hoe vreemd dat ook mag klinken.

Palms doet verlangen naar de herfst en van mij had dit album dus iets later uit mogen komen, zeg eind september. Deze laatste zomerdagen laat ik ‘m nog even liggen, maar geheid dat dit album vanaf september overuren gaat draaien.