Hij blies in 2019 de halve planeet omver met Koma Saxo en toonde zich een jaar eerder al een leider die overloopt van de ideeën op het heerlijke Y-Otis. Deze zomer zet saxofonist Otis Sandsjö zich finaal op de kaart met Y-Otis 2.

Goed, de titel voor zijn tweede plaat valt niet bijster origineel te noemen. Maar de muziek des te meer. Sandsjö is een vrijdenker die zich met evenveel gemak begeeft in de avant-garde jazz als de elektronica en hiphop. Het levert een sound op die je de oren doet spitsen. Wat is dit!? Wel, ‘Mauerpark liquid jazz’ volgens de Zweed die tegenwoordig in Berlijn woont. En inderdaad: kosmopolitisch, ongrijpbaar, organisch,… Het zijn één voor één termen die opborrelen bij het beluisteren van deze plaat.

Caleidoscopisch, die hoort ook in het rijtje. Zo ga je van Indonesische melodieën naar elektronica, naar ambient, breekt er plots een koor door, roept een overgang herinneringen op aan Thunderdome en hoor je free impro over een verknipte retrofuturistische wereld die wegsterft als de muziek van een kindermolen in een enge koortsdroom. Ondertussen vervreemden allerlei effectpedalen en loops ons nog meer van het geluid. Alsof we een oude videocassette van een prettig gestoorde science-fiction in de VCR duwen. Vervormde synths, af en toe storing op het beeld, stukjes die haperen,… Maar wat een fascinerende wereld!

Doe daarom lekker ouderwets en beluister dit album van voor naar achter. Het heeft weinig zin om er losse nummers uit te pikken (en hier te ontleden bijvoorbeeld). Met Y-Otis 2 heb je een waar curiosum in handen, dat je pas begrijpt als je het in één trek beluistert. Te beginnen bij de wat tribale, contemplatieve opener tot de frenetische hiphop die dramatisch in duigen valt en verrijst als een elegante feniks in atombahn.

Het is bijna alsof je luistert naar het Noorderlicht. Ijzersterk.