×

Recensie

Rock

03 februari 2023

Orbel

Lur Hezea

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Usopop Diskak

Lur Hezea Orbel Rock 4.5 Orbel – Lur Hezea Written in Music https://writteninmusic.com

Met een postrock en dark metal verleden met zich meedragend, trotseert het Franse Orbel de uithoeken van de tripgoth en geeft deze een mystiek etnisch tintje mee. De Baskische voertaal en de occulte tekst verwijzingen plaatsen het uit Bayonne afkomstige viertal in een van de meest duistere varianten van de wereldmuziek. Dat ze geloofssymbolen met duivelse rituelen vermengen, accentueert Lur Hezea in een bloedrode doemglans. De plaat volgt het drie jaar geleden verschenen Hegan en het een jaar eerder opgenomen Beyond There op.

Gitarist Txomin Urriza is als vertaler nauw met de Baskische volkeren betrokken, maar levert bij Orbel niet de songteksten af. Deze rol eist vooral zangeres Kamille Dizabo op, die net als medevocalist Annelise Arnaud de keyboardpartijen voor haar rekening neemt. De veelzijdige Alan Billi verzorgd hier voornamelijk het elektronisch ritmische krachtveld, ontwerpt de albumhoezen, en heeft als muziekproducent de nodige uren meegedraaid. Toch is het Amaury Sauve die als vijfde persoon met een drummersbasis als achtergrond de ideeën in de studio verder uitwerkt en vorm geeft. Is Hegan nog een geruststellende vitale droomplaat, dan is Lur Hezea de verontrustende nachtmerrie die hier op volgt.

Het Orbain Irekiak opofferingsritueel is door bloed doordrenkt, splijt eerder gevormde littekens open en baadt in diepzwarte zielenpijn. Door het lugubere naargeestige sfeertje vormen duistere beelden vanzelf een denkbeeldige voorstelling op het netvlies. Vreemd genoeg is de hoofdzang behoorlijk toegankelijk, het is vooral de rondspokende hypnotiserende tweede stem die de koortjes tot striemen toe strakker om je keel grijpt. Hierin vullen Kamille Dizabo en Annelise Arnaud als twee genadeloze zusters elkaar in perfectie aan. De industrial noise in Ufada is een rondscheurende boetedoening, waarin Txomin Urriza zijn gitaar mishandeld en met effectenpedaal de misvormend snaren tot het uiterste eist.

De theatrale klassieke verregende pianotoetsen staan in het nachtelijke Heriozko Giltza maanlicht centraal en vormen de sleutel tot het hiernamaals. Het is samen met de harp het meest traditionele instrument om de hemelpoort te openen, al heeft die monumentale status ook dat gemene overstijgende opzwellende in zich. Het verdriet zit ook hier weer in die klagende tweede stem verborgen. Het liefdesspel tussen prooi en jager neemt de ambient darkwave Irentsi vleermuisromantiek in bezit, en foltert deze met sado machistische tribal beats en elektronische toegediende hartritmestoornissen. Metaal op metaal, het heeft iets sensueels verleidends.

De eeuwige rust bezorgt Lo de nodige onrust en overstijgt het menselijke. Een spirituele beangstigende geestverschijning die het rationele denken in bezitneemt, leegzuigt en gevoelloos achterlaat. Okerra laat de laatste werelddagen machteloos in oorverdovende noise wegzakken. Verdwalen in ontregelende deprimerende waarnemingen met de zelfverzekerde fado klaagzang als enige lichtpuntje. Een macabere dodendans voedt zich in het voortslepende Hitzordua met elektronisch toegediende impulsen.

Het uptempo Gau Batez bereidt zich op de wederopbouw van de aarde voor, en geeft er toch nog enigszins een positieve twist aan. Traditionele ademende harmonica instrumentatie vermengen zich met de kilte van het voorgeprogrammeerde werk en completeren het geheel met een aardse cultuurbeleving. De bas is rechtstreeks uit de diepgroene bossen van The Cure weggeplukt en bezorgen het een passend gotisch einde. Lur Hezea is een griezelige satanische ceremonie welke het dynamische huwelijk tussen postpunk en postrock inluidt. Music To Play In The Dark.



  1. Orbain Irekiak
  2. Ufada
  3. Heriozko Giltza
  4. Irentsi
  5. Lo
  6. Okerra
  7. Hitzordua
  8. Gau Batez