Geen wulps decolleté, maar een stoere mannenborst met het voorwerp dat de titel van dit album symboliseert. Geoff Tate kiest niet voor de makkelijke weg en bewijst op dit album prima op eigen benen te kunnen staan. Als zanger van Queensryche had hij destijds een dikke vinger in de pap en het mag dan ook geen verbazing wekken dat zijn nieuwe materiaal menigmaal doet denken aan Queensryche.

Tate’s eigen band heet Operation Mindcrime en klinkt veel moderner dan zijn voormalige bandgenoten die het recht op de bandnaam verwierven. Een nummer als Re-Inventing the Future had makkelijk op een album als Promised Land kunnen staan. Drums, gitaar, bas en keyboards klinken door de strakke productie (en ProTools) bijzonder compact en krachtig zoals we dat kennen van recente albums van bijvoorbeeld Ozzy Osbourne en Rob Zombie. Tekstueel houdt Tate zich vooral met de toekomst, bijna in elk nummer is hij bezig met de periode waarin de rest van ons leven zich zal afspelen.

Tate verwerkt ook nieuwe invloeden in zijn muziek zoals new wave in Life Or Death, stuwende ritmes en de industriële invloeden zoals we die aantreffen bij tal van nu-metal bands. Tate heeft dat misschien niet meer de vocale kracht van dertig jaar geleden, uithalen kan hij nog steeds. Waar de meeste artiesten hun kruit verschieten aan het begin van een album, bewaart Tate het best tot het laatst want On Queue is fantastisch, luister eens naar die sfeervolle saxofoonsolo. Tate’s stem komt fraai uit de verf op het meeslepende Kicking In The Door dat je zou kunnen zien als een eigentijdse opvolger van Silent Lucidity en sluittstuk The Fall imponeert op meerdere fronten en vooral de instrumentatie is een progband waardig.

The Key is een logische vervolgstap van de man die grotendeels solo verantwoordelijk was voor de composities op American Soldier, Tribe en Hear In The Now Frontier. Naar verluidt is The Key het eerste deel van een muzikale trilogie. We zijn benieuwd naar het vervolg.