In Engeland hebben ze voor de muziek van Daniel Lopatin, de echte naam van de man achter Oneohtrix Point Never, een echt briljante genrenaam bedacht: Outsider house. House gemaakt door outsiders.

Een naam ook die volledig klopt bij de bizarre tegelijk ingenieuze geluidscollages die Lopatin maakt. Provider was het album dat twee jaar geleden zoveel indruk maakte dat vrijwel de gehele Electronic scene zich overrompeld voelde. Lopatin verzamelde voor Provider gruizige, versnipperde samples en maakte met Provider een onnavolgbaar, volledig origineel album. Hij baande daarmee het pad voor een band als Portico Quartet. Hun vorig jaar verschenen, gelijknamige, meesterwerk had de definitieve injectie van Lopatin gekregen zeiden ze zelf.

Nog steeds zeer toonaangevend platenlabel Warp pakte Lopatin’s Oneohtrix Point Never vervolgens op en met R Plus Seven is het debuut op het label nu een feit. Behoorlijk anders dan Provider is dit nieuwe album wederom een wonderbaarlijk meesterwerk geworden. Niet opgebouwd uit samples zoals op Provider maar volledig opgebouwd uit de klanken van digitale instrumenten en Midi klinkt R Plus Seven nog warmer en atmospheriser. Met onnavolgbare muziekflarden dan weer soundscapes die van pakkende beats dan weer flarden verknipte beats worden voorzien.

Niets op R Plus Seven is wat het lijkt. Het is een volledig originele collectie composities die hoe vreemdsoortig ook, soms zelfs verknipt klinkend, toch coherent en indringend weg luistert. Om tracks seperaat van elkaar te benoemen heeft in deze geen zin: Gewoon het hele album achter elkaar beluisteren en je volledig laten overrompelen. R Plus Seven is namelijk meer dan intrigerend. Het is het meest geniale Electronic album van 2013. Mooier en spannender ga je ze echt niet krijgen.