Eerlijk is eerlijk, ik heb Soon The Birds toch een aantal keren moeten draaien om het de waardering te geven die het nu krijgt. Die is dat het een leuk americana-album is om te hebben, vanwege de catchy composities, de fijne melodieën en de mooie samenzang. Het duurde toch twee kwalificaties voor het hier op uitkwam. Bij de eerste luisterbeurt kwam de muziek over als iets té makkelijke, poppy americana. De tweede gedachte was, dat dit best een album van Ilse DeLange had kunnen zijn geweest, als zij jaren geleden tenminste bij haar geloof was gebleven.

Oh Susanna is de naam waarmee de Canadese Suzie Ungerleider optreedt. De zangeres is geboren in Vancouver, tegenwoordig woonachtig in Toronto. Al ruim tien jaar maakt ze muziek, Soon The Birds is haar zesde album. Het subgenre americana werd al genoemd, in haar geval gaat het om de mix van country en folk, waarbij de country zeker de overhand heeft. Reken dan ook op instrumenten als pedal steel gitaar, banjo, mandoline, viool en ukelele. En verder dus op veel meerstemmige samenzang.

Omdat de muziek zelf meer zegt, dan ieder geschreven woord van een recensent, is het een goed idee om de opener Drunk As A Sailor te downloaden. Dat kan namelijk gratis op de website van Oh Susanna. Helemaal handig is dat, omdat dit nummer vrij exemplarisch is voor de muziek op het hele album. Als je hiervan houdt, dan zul je ook de rest kunnen waarderen.

De twee mooiste nummers (van de elf die Soon The Birds telt) zijn By Rope en Millions Of Rivers. Allebei vanwege de samenzang, het eerste ook nog vanwege de viool en het tweede vanwege de slide op de Weissenborn gitaar. Die twee instrumenten geven de nummers een prachtige, meeslepende intensiteit.

De artiestennaam Oh Susanna is uiteraard een verwijzing naar de evergreen van Stephen Foster, een van de aartsvaderen van de Amerikaanse folkmuziek. In een begeleidend schrijven van het label is te lezen, dat de zangeres met dit album nummers wilde maken die net als Foster’s klassieker de tand des tijds zouden doorstaan. Misschien is juist dat het wel, wat mij ervan weerhoudt om het vier sterren te geven. Het is niet erg om de lat hoog te leggen, maar dat moet wel op een reële hoogte zijn. En tja… Het is zeker een prettig en goed album, maar de vergelijking van de klassieker met de zangeres blijft toch nog altijd beperkt tot de naam.