Oene van Geel’s album Connecting Colors Electric Encounters is het tweede deel van het vorig jaar uitgebrachte album Connecting Colors Acoustic Encounters waar de muzikale interactie met zijn muzikale vrienden over de gehele wereld centraal stond. Dat geldt ook voor deze Electric Encounters waar de focus meer ligt op een fusie van elektrische en akoestische instrumenten en klankwerelden. De muzikale richting is dit keer ook extremer: van jazzrock naar Djent metal en cinematic ambient.

Aan de 10 tracks werken 13 musici mee. De meest bekende zijn Martin Fondse en de Duitse toetsenist Philipp Rüttgers met wie Van Geel Changing Landscapes maakte. Met hem en drumster Sun-Mi Hong nam hij de openingstrack Melancholic Outburst op. De sterke elektronische sound zet meteen de toon voor het hele album vooral door het spel van Rüttgers. Op de tweede track Death Star of Rivendale speelt Graham Campbell (Toronto)zowel gitaar en keyboard als synthesizer en elektronische drums. En mede door zijn inbreng en ook door de zang van Oene van Geel is dit een erg sterk nummer geworden.

Van Geel speelt zelf f-quinton, viool, trompetviool, cello, percussie, gongs en crackle box op dit album. En zingt ook. Ook brengt hij twee solo tracks. Snapshots begint met chaos zoals in een film. De muziek is sowieso sterk. Maar dat geldt niet voor het vreemde en kort durende Crackelitis. Heel filmisch is Kroky met elektronische effecten van Michel Banabila die soms voor een tabla-achtige sound zorgt en met Maryana Golovchenko die haar stem zowel zingend als pratend laat horen.

Het meest extreem is Oozing met zang van Florian Magnus Maier en elektronische drums van Thomas Niehof. Dit is een heel druk nummer met zang die meestal door metal bands wordt geproduceerd. Het gaat hier om Djent metal, een subgenre van progressieve metal. Veel mooier vind ik The Gathering met Martin Fondse op piano en keyboard. En met prachtig vioolspel van Oene van Geel. Dit nummer wordt gekenmerkt door veel dynamiek en is filmmuziek bij uitstek.

Veel heftiger -en dat geeft de titel al aan- is Taste of Selfdestruction. Met Theo Holsheimer op gitaar en elektronische drums. Holsheimer geeft door zijn spel aan deze track ook een metal touch mee! Daarop volgt de beste track Creek met Yonga Sun. Dit zeer pakkende nummer begint als filmmuziek en kent een lichte vorm van dramatiek. Het samenspel van viool en synthesizer is erg goed. De slottrack Lockdown waarvan de titel al genoeg zegt is rustig maar klinkt ook enigszins onheilspellend. Quinsin Nachoff (New York)voegt er zijn saxofoonspel aan toe en Oguz Büyükberber zijn klarinetklanken.En Jozef Dumoulin speelt de drone!

Al met al is Connecting Colors Vol. 2 veel extremer maar ook avontuurlijker dan het eerste deel. Dit maakt zeer nieuwsgierig naar deel 3.

Het album is alleen digitaal verkrijgbaar via de site van Zennez Records.