×

Recensie

Pop

21 juni 2016

Nynke

Wachter

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht door: Fama, Coast to Coast

Wachter Nynke Pop 4.5 Nynke – Wachter Written in Music https://writteninmusic.com

Enkel met haar stem opent Nynke Laverman haar nieuwe album Wachter. Een gedicht, Boskûle, draagt ze fraai voor. In haar moedertaal, het Fries, klinkt haar zelfgeschreven gedicht dansend. In de intimiteit die een hoofdtelefoon met zich meebrengt, komen haar woorden warm en intens over. Een inleiding op het verhaal dat ze met het album vertelt, van een vrouw wiens geliefde op een dag verdwijnt, haar boswachter, die plots in het niets is opgegaan in de natuur.  Het brengt voor haar een nieuwe zingeving mee, als je het zo mag noemen, de taak om te wachten, te wachten op zijn terugkeer.

Nynke heeft de muziek van het album grotendeels zelf geschreven. Drie van de negen nummers samen met haar partner Sytze Pruiksma. Was het gedicht schrijven en de manier waarop Nynke het declameert al om stil van te worden, de acht nummers die volgen, doen je denken dat alle vorige albums van Nynke alleen maar konden leiden tot wat ze hier nu samen met Sytze voortgebracht heeft. De orkestratie van de twee is heel zorgvuldig en, hoewel het geluidsbeeld bij de verschillende nummers, neem Jefte of De Langste Sliep als voorbeeld, vol kan zijn, is het nooit te vol. Sytze en Nynke zijn erin geslaagd steeds ruimte te schapen voor haar stem. Dat leidt niet tot overschreeuwen. Nummers als De Wachter of Ald Mei Dy zijn juist weer voorbeelden van hoe klein de liedjes ook kunnen klinken.

Hoe zeer het thema van het album ook in essentie wachten is, uit een nummer als Jefte dat juist stilstaat bij de vraag of we het leven altijd dienen te omarmen als gift of het dienen te dragen, tegen wil en dank, spreekt in de vorm van de muziek een enorme levenslust. Juist misschien om de vraag kracht bij te zetten en de essentie van de vraag dichterbij te brengen: in hoeverre is het leven een gift? Net als de laatste momenten van het nummer je nog even prikkelend op de proef stellen, is het stil en gaan we naar het titelnummer. Nynke vraagt aandacht voor haar teksten in de eerste plaats al door de manier waarop ze zingt. Je hoeft het Fries niet machtig te zijn om de emotie die ze in haar teksten legt, te doorvoelen. Als bij eerdere albums van Nynke, weet ze met de combinatie van haar zang en de voor toch een deel van het lezerschap van deze site niet direct te volgen Friese taal, je te boeien, je uit te nodigen de teksten te bestuderen, te begrijpen.

En, net als je denkt dat haar stem en haar woorden de grote trekpleisters zijn op dit album, heeft Sytze je aandacht getrokken met de fraaie orkestratie of een van de instrumenten die hij speelt op dit album: piano, marimba, dulcimer of drums. En hij zorgde voor de programmering op het album. De cello op Wachter die steeds de tegenspeler is van de andere instrumenten, wordt met gevoel bespeeld door Geneviève Verhage. Luisteren naar dit album is alsof je door de natuur loopt die steeds afwisselend is, die je steeds uitnodigt dan weer links, dan weer rechts te kijken. Of omhoog als je daar een geluid hoort, of even verder als daar een vogel fluit, een struik ritselt.

Die beleving van natuur is een ander element dat het album tekent. Het heeft een zeer fraaie vormgeving waarin de teksten afwisselend in het Engels en Fries worden weergegeven en dat gelardeerd is met mooie foto’s van natuur. Nooit overheersend, steeds stemmig, passend bij de totale uitstraling van het album. De muziek, ja, is net zo afwisselend als de natuur kan zijn. We herkennen Nynke niet meer als fadozangeres zoals ze ooit startte, maar ze laat zich hier meer en meer beluisteren als zangeres die een brede muzikale setting weet weer te geven. Invloeden uit diverse muzikale stromen horen we op het album terug, of dat nu wereldmuziek, pop of jazz is. Daarbij toon gezet door de multi-instrumentalist Pruiksma en met veel zorg luister bijgezet door Geneviève Verhage.

Het werkt allemaal in het klankbeeld dat Wachter is. Voor wie Nynke al sinds jaar en dag volgt is dit een niet te missen album; ze liet eerder al de fado pur sang achter zich. Voor wie Nynke nog heeft te ontdekken, ligt hier een fraaie proeve van bekwaamheid van een gedreven Fries stel. Met Wachter is wachten nooit meer hetzelfde. Sytze en Nynke hebben wachten veranderd in iets waar je misschien wel op wilt wachten. Zeer mooi! Er zijn mensen die zich gelukkig mochten prijzen de eerste uitvoeringen of voorstellingen van Wachter op Oerol mee te maken. Het is alleszins denkbaar dat de kerk van Midsland de nummers nog meer karakter geeft. De kans om Nynke live aan het werk te zien is er in het vroege najaar weer. Voor de liefhebbers van bijvoorbeeld de theatervoorstellingen van Wende Snijders, waar muziek en theater hand in hand gingen, zeker ook warm aanbevolen.



  1. Boskûle
  2. Jefte
  3. De Wachter
  4. De Langste Sliep
  5. Kathedralebouwer
  6. Ald Mei Dy
  7. Moarn
  8. Man Fan Hout
  9. Swannesang