Al vanaf de eerste nummers op het nieuwe album van de Rotterdams/Kameroenese zangeres Ntjam Rosie wordt duidelijk dat we hier met een heel goed album te maken hebben. De opvolger van At The Back Of Beyond (2013) wordt gekenmerkt door een warme melange van neo-soul, R&B, jazz en Afrikaans.

Het teruggrijpen op haar Afrikaanse roots maakt dit album bijzonder. Het is bekend dat Ntjam Rosie over een mooi innemend stemgeluid beschikt. Op The One dubbelt ze die nog eens door ook de backing vocals voor haar rekening te nemen. In het in Bulu (een taal uit Kameroen) gezongen A Nye’e Fo’o O Ma ( He Loves Me So) doet ze me denken aan de in de VS opgegroeide Ruandees/Oegandese zangeres Somi die op The Lagos Music Salon (2014) haar Afrikaanse roots heel ingenieus mixt met soul en jazz. Ntjam Rosie doet dat ook in het fraaie Akiba (Thank You) dat ze in het Frans zingt. En in Covenant dat ingekleurd wordt met de door Lamin Kuyateh bespeelde kora.

Regelrechte hitpotentie hebben de titelsong en het pakkende Dear To Me. Heel subtiel is Forever Love, ijzersterk is Build Me Up dat heel spannend wordt opgebouwd en waaraan The Magic Strings onder leiding van Martin Fondse een mooie bijdrage leveren. Deze strijkers beginnen het album met Metata’a (The Beginning) dat een bijna klassiek getinte sfeer heeft. Het duurt kort maar dan zet Ntjam Rosie in met de eerdergenoemde afrosoul A Nye’e Fo’o O Ma en The One. Om te vervolgen met het catchy Always On The Run met de Amsterdamse rapster/singer-songwriter Pink Oculus.

Naast The Magic Strings en Pink Oculus leveren Ronald Snijders en Eric Vloeimans spannende gastbijdragen. Snijders in het deels in het Frans gezongen Pas De Retour waarin de schoonheid van haar muziek heel goed tot uiting komt. Ntjam Rosie reikt met haar stem naar zowel hoge als lage registers. Het blijft in alle songs heel aangenaam naar haar stem te luisteren. In de Reconcilation Song gaat ze eerst heel mooi de hoogte in en vervolgens weer omlaag. Het gitaarspel van Jorn ten Hoopen voegt er een subtiele klankkleur aan toe.

En dan is er in I’m Loved het bezwerende trompetgeluid van Eric Vloeimans wiens spel symbiotisch samenvloeit met Ntjam Rosie stem. De song klinkt laidback maar als je goed naar de tekst luistert ( Patience is a virtue) voel je ook de diepte die in deze song zit. Daarbij wordt Ntjam Rosie zoals in alle songs begeleid door een zeer solide en sterke band met Alexander van Popta op toetsen, Jorn ten Hoopen op gitaar, Tuur Moens op drums, Udo Demandt op percussie en Bas Kloosterman op bas en heeft ze zelf ook de productie gedaan. En dat heeft een bijzonder goed album tot resultaat gehad. Hiermee zal ze ook in het buitenland hoge ogen kunnen gooien. In de slottrack Love To Be Here laat ze zich ook nog even van haar jazzkant horen. En dat is ook niet mis.