×

Recensie

Pop

23 november 2017

Noel Gallagher's High Flying Birds

Who Built The Moon?

Geschreven door: Edgar Kruize

Uitgebracht door: Sour Mash Records

Who Built The Moon? Noel Gallagher Noel Gallagher's High Flying Birds Pop 3 Noel Gallagher’s High Flying Birds – Who Built The Moon? Written in Music https://writteninmusic.com

In de categorie onverwachte ontwikkelingen, Noel Gallagher is in luttele maanden volledig overvleugeld door broertje Liam. Waar laatstgenoemde na het uiteenvallen van Oasis met Beady Eye het lachertje van de twee werd, vierde Noel Gallagher met zijn band High Flying Birds triomfen. Zowel op de podia als met puike albums. Want hoe je het ook wendt of keert Noel is degene met het talent.

Maar Liam is de man van de bravoure en de pit. De rock ’n roll die zijn meer saaie broer mist. Hij heeft zichzelf bijeengeraapt en een tamelijk grootse comeback gemaakt. Goed, het album As You Were mag dan geen klassieker zijn, het is verdorie wel een album dat in alle simpelheid fantastisch lekker wegluistert en tegelijk laat horen waarom de jongste Gallagher-broer een niet mis te verstane natuurkracht blijft. Noel verzoop in de grootste stadions als voorprogramma van U2 en Liam maakte vanuit het niets vol overtuiging een rentree die ervoor zorgde dat je eigenlijk ineens niet zo heel veel zin meer had in het derde Noel Gallagher’s High Flying Birds-album dat deze week verschijnt.

Noel zal dat gevoeld hebben, want Who Built The Moon? is een album dat enigszins geforceerd aanvoelt. Het heeft er alle schijn van dat de instinctieve reactie op de wat eenvormige comeback van zijn broer, een album moest worden waarop Noel letterlijk alles uit de kast trekt. In typische Noel Gallagher-stijl vrolijk leentjebuur speelt bij de volledige muziekgeschiedenis. Te beginnen bij zichzelf, want de grootse opener Fort Knox luistert weg als een kop-staartbotsing tussen Oasis’ Fuckin’ In The Bushes en Gallaghers samenwerking met The Chemical Brothers Let Forever Be. Dat gezegd, het is een machtige opener, die ongetwijfeld de komende tijd als showopener gaat dienen. Op het schreeuwerige Holy Mountain lijken het Bryan Ferry en Plastic Betrand die een wat geforceerde samenwerking zijn aangegaan en het gejaagde Keep On Reaching is een nummer dat niet zou misstaan in een soulrevue met zijn puntige blazers en koortjes. Ware het niet dat Gallagher bepaald geen Otis Redding is, dus het nummer krijgt daardoor wel een heel eigen vibe mee.

Die eigen vibe heeft elk nummer wel een beetje. It’s A Beautiful World doet door de breakbeat wederom aan Let Forever Be denken, maar wel over een ijzersterk refrein. De uiterst dansbare wavepop van She Tought Me How To Fly is weer een ander uiterste. Wel een pakkend deuntje trouwens. Het eerste echte sterke nummer op het album omdat het minder krampachtig klinkt dan hetgeen eraan vooraf ging. Pas na zes nummers gaat de vaart er enigszins uit met het wat gruizige en bluesy Be Careful What You Wish For (daar zijn voor het eerst wat Beatles-invloeden) en daarna komt het album in wat comfortabeler vaarwater terecht. Black & White Sunshine is pure powerpop die uit de Paisley Underground lijkt weggelopen, ware het niet dat er een knipoog naar de Stones in zit. De eerste interlude is een niemendalletje dat de weg vrijmaakt voor de galmende sixties-stamper If Love is The Law. Prachtige track, met heerlijk baswerk en een fraai arrangement. Volgepropt maar toch luchtig. Zo hadden meer tracks op dit album moeten zijn.

Als vervolgens het topzware The Man Who Built The Moon naar de finale van het album kruipt, begint het te dagen dat dit album een beetje het muzikale equivalent van een all you can eat-buffet is. Who Built The Moon? voelt als een verzameling heerlijke hapjes, die los van elkaar op zich heel erg lekker zijn. Maar als je ze allemaal achter elkaar oppeuzelt, ga je misselijk naar huis. In hoeverre dit aan producer David Holmes toe te schrijven is, is lastig te zeggen. Feit is wel dat het album te veel kanten op schiet en misschien wel te veel wil bewijzen dat Noel Gallagher heel veel meer kan dan zijn broer. Daardoor voelt het album echter nergens als een coherent geheel en zal Noel – ondanks kwalitatief sterker materiaal – voor nu de concurrentie met zijn broer niet winnen. Absolute doodsteek voor het album als geheel, is dat na alle muzikale geweld de bonustrack Dead In The Water in al zijn kaalheid (gitaar, piano, stem) zo wonderschoon is, dat het een letterlijk onbedoeld hoogtepunt is. Het overheerlijke dessert dat je bijna niet had genuttigd omdat je je buik vol had van de hoofdmaaltijd.

Noel Gallagher’s High Flying Birds – Who Built The Moon?

  1. Fort Knox
  2. Holy Mountain
  3. Keep On Reaching
  4. It’s A Beautiful World
  5. She Taught Me How To Fly
  6. Be Careful What You Wish For
  7. Black & White Sunshine
  8. Interlude (Wednesday Part 1)
  9. If Love Is The Law
  10. The Man Who Built The Moon
  11. End Credits (Wednesday Part 2)
  12. bonustrack: Dead In The Water


  1. Fort Knox
  2. Holy Mountain
  3. Keep On Reaching
  4. It’s A Beautiful World
  5. She Taught Me How To Fly
  6. Be Careful What You Wish For
  7. Black & White Sunshine
  8. Interlude (Wednesday Part 1)
  9. If Love Is The Law
  10. The Man Who Built The Moon
  11. End Credits (Wednesday Part 2)
  12. Dead In The Water (Live At RTÉ 2FM Studios, Dublin)