Noah Zacharin is naast uitmuntend songsmid en dichter een uiterst begaafde en veelzijdige snarenman met een behoorlijk lange voorgeschiedenis. In Montreal raakt hij nog tijdens zijn kinderjaren vertrouwd met het gitaarspel, en nog tijdens zijn vroege tienertijd zet hij zijn eerste stappen als songwriter. Een jaar later, op zijn veertiende beleeft hij tijdens de beginjaren zeventig zijn  vroegste podiumervaring. Het zou tot 2015 duren voor hij zich als fulltime muzikant manifesteert.

Ondertussen vult Zacharin sinds al het uit ’82 daterende  titelloze, zogenaamde ‘Green Album’, akoestische folkdebuut, naast een liveregistratie, een handvol studio werkstukken die tussen folk, countrylues en jazz pendelen, zonder daarbij de andere muzikale genres  te ontwijken Bovendien tekent Zacharin onveranderlijk voor de productie.

Op Points of Light komt dat allemaal mooi samen, de productie  ligt evenwel in handen van Danny Greenspoon. Met een vaste, door Ross Boswell  en Cary Graig bemande ritmesectie, exploreert Zacharin de meest uiteenlopende stijlen na Ten Tons of Road, de solo gebrachte opener, een fijne folktune. In elkaar vloeiende pedalsteel en orgel tonen kleuren het countrygetinte 17 Minute en het smartelijke Red Red Bird. Beurtelings  duiken muzikale gasten op, in het op contrabas en jazzy swing   geënte Bed Of Nails is dat Marc Ribot op ukelele. In de rockende blues van What Have I Got To Show For It horen we de harmonica van de Canadese virtuoos Roly Platt. In de dartele ragtime Lester Brown, krijgt de trompet van Kevin Turcotte volop de ruimte

“Much work to be done”, stelt Zacharin in de gelijknamige track, een respectvolle ode aan de betreurde  grootmeester Guy Clark geflankeerd met meesterlijke snarenpicking, die flankeert eveneens  het eenzame Tom Morrow. Na de wonderlijk instrumental Something Like a River  Been a Long Day is er met Been a Long Day nog een verstilde, berustende ontknoping op fraai strijkerswerk.