No Sinner is een Canadese rockband rondom zangeres (en tevens actrice) Colleen Rennison die op Old Habits Die Hard laat horen dat ze heel aardig kan zingen. De stem van Rennison is op momenten ruig als krachtig en op andere momenten zingt ze juist heel soulvol. Qua muzikale en vocale aanpak kun je haar vergelijken met Beth Hart en Ellen Foley. Zij is met haar sterke stem de spil van de band.

Volgende de begeleidende biografie is dit album het tweede van dit bluesrock gezelschap. Het debuut Boo Hoo Hoo werd door een collega redacteur met veel enthousiasme onthaald. Dat is opmerkelijk want de liedjes van No Sinner zijn kwalitatief goed, maar tevens dertien-in-een-dozijn. Het is muziek die naast een goede stem vraagt om een gitarist die zich onderscheidt. Vanuit dat perspectief brengt Eric Campbell simpelweg te weinig. De band lijkt dat te beseffen en gooit het daarom geregeld over een andere boeg door country achtige composities voor te schotelen. Op Fading Away klinkt Rennison zowaar als Shania Twain en op de fraaie ballad Lines On The Highway zou je denken Joss Stone te horen. Op de tamelijk afwijkende afsluiter Mandy Lynn lijkt Rennison eindelijk alle remmen los te gooien en horen we zowaar een paar oerschreeuwen. Dat zou ze vaker moeten doen.

No Sinner levert een album zonder zwakke nummers af. Vocaal is het overtuigend, maar muzikaal is allemaal te gewoontjes om van een echte aanbeveling te kunnen spreken. Leg dit album naast de laatste plaat van de Tedeschi Trucks band en je beseft dat een goede zangeres alleen het verschil in dit genre niet kan maken.