De Braziliaanse zangeres Nina Miranda en de Britse multi muzikant Chris Franck kennen we vooral van Smoke City en Da Lata. Smoke City werd een millionselling act toen hun track Underwater Love in een commercial van Levi’s werd gebruikt en hun daarop volgende album dezelfde magie bleek te bezitten.

Da Lata kwam op via het dance circuit maar werd al snel populair onder een groot publiek door hun laidback stijl vermengd met Braziliaanse vocalen. Met Zeep hebben Miranda en Franck eigenlijk hetzelfde trucje gedaan, alleen klinkt alles nu nog authentieker en dus nog lekkerder. En waar voorheen Londen de uitvalsbasis was is dat nu Rio geworden. Het heeft hun muziek nog dieper en levendiger gemaakt. Met muzikanten als Mauro Berman (van het geweldige collectief Democustico en het in Brazilië zeer populaire Marcelo D2) op bas, toetsenman Marcelo Jeneci Da Silva (bekend van Vanessa Da Mata en Chico Cesar), percussionist Marcalzinho (die o.a. met Joao Bosco en Pat Metheny speelde) en de Italiaanse drummer Davide Giovanni op drums werd het album vervolgens gemaakt. Extra toetsen werden op het laatst in Londen door oa. Mike Lindup (Level 42) toegevoegd.

Miranda en Franck hebben een album gemaakt wat in swing en composities alles overtreft wat ze eerder gemaakt hebben. Ze noemen het zelf een mix tussen Led Zeppelin, The Meters, Joni Mitchell en The Beatles die aan het jammen zijn met Gal Costa, Gilberto Gil en Os Mutantes (daar zijn ze weer!). Nu hoor ik, heel eerlijk, Led Zeppelin dan weer niet, maar al het andere wel. Het album heeft spanning, swing en avontuur maar is toch ook behoorlijk toegankelijk te noemen. Luister maar naar openingstrack Funny Old Song, een lekkere vrolijke en poppy samba song, en het daarop volgende Super wat van psychedelica uit elkaar knalt, en snap wat ik bedoel. Met in totaal 13 nummers met heel veel plezier en klasse gemaakt maakt Zeep een ware aanrader.