Jazz bijhouden en verzamelen is niet alleen een enerverende, maar ook een tijdrovende en kostbare bezigheid. Een beetje jazzmuzikant heeft doorgaans een enorme output en heeft vaak de neiging om met jan en alleman te spelen en die muziek ook nog eens op allerlei geluidsdragers uit te brengen. Liefst ook nog via verschillende labels en andere afzetkanalen. Namen die in het mainstream circuit nauwelijks bekend zijn, blijken bij nadere bestudering al een soms indrukwekkende discografie op hun naam te hebben staan.

Zo ook trombonist Nils Wogram. Deze in Zwitserland wonende Duitser is al actief sinds 1994 en heeft sindsdien als bandleider al talloze albums uitgebracht. Wogram spreidt zijn muzikaliteit over bands als Root 70, NW Septett, Vertigo Trombone Quartet en het Nostalgia Trio, naast enkele duo-samenwerkingen. Kortom, een druk baasje die inmiddels een enorme output op zijn naam heeft staan met al die collaboraties. En naast muziek maken doceert hij ook aan het Conservatorium in Luzern. Iemand wiens leven bestaat uit muziek, muziek en muziek.

In de releasecyclus die Wogram heeft met zijn verschillende bands, was het nu weer de beurt aan de Nostalgia bezetting en is Nature het laatste wapenfeit van het trio, dat vanaf dit album wordt versterkt met Hammond-man Arno Krijger, die de bezetting van trombone en drums prettig aanvult.

Geïnspireerd door de natuur, zoals de albumtitel al deed vermoeden zijn 10 stukken te vinden, die allen zijn gecomponeerd door Wogram. Een triobezetting lijkt soms wat al te basic en beperkt, maar desondanks dat slechts van drie instrumenten en een (bas)pedaal gebruikt wordt gemaakt kenmerkt Nature zich door een rijk geschakeerd geluid. Een ander voordeel van zo’n kleine bezetting is dat er ook maar weinig opnamesporen hoeven te worden gebruikt. In dit geval slechts twee en werd gebruik gemaakt van vintage-apparatuur, dat een positief effect heeft op de geluidsbeleving van Nature: het album klinkt warm en daardoor nergens vermoeiend. Voor het idioom waarin Wolgram actief is, is sowieso een goede geluidskwaliteit een vereiste en dat is op Nature wel dik in orde.

Het album opent ingetogen en toegankelijk met het slepende Soltitude, een semi-ballad waarin de instrumentatie mooi in balans is: nergens te veel solo’s of egotripperij. En alhoewel een trombone als solo blaasinstrument minder vaak wordt ingezet, is het daardoor ook een verademing om deze toeter eens zonder ander koper te horen. Even wennen aan de klank, maar al snel klinkt het vertrouwd.

Hoftstetten is al meer straight direct jazz met een stevig fundament van Krijger’s Hammond en spaarzaam, maar uitermate effectief slagwerk van Dejan Terzíc. Om vervolgens weer een stap terug te nemen in The Trial, dat opvalt door de combinatie van trombone / Hammond / Glockenspiel. En levert dat een intieme latenighttrack op. Dat het glockenspiel zorgt voor een karakteristiek element in de jazz van Wogram is te beluisteren op A Wave follows Wave een mooi en weids filmische stuk muziek. En ook hier weer valt die gave produktie op: dit zijn opnames zoals het hoort.

En ook in de drie afsluitende tracks (Quiet River, Village For Sale en Dipper) valt veel te beleven: Wogram soleert zonder te vervelen en kennen ook deze composities veel variatie zowel recht-toe-recht-aan-jazz als sferische stukken sluiten Nature boeiend af.

Vakmanschap en virtuositeit is op Nature in ruime mate te vinden en is hier iemand bezig die iets kan en nog steeds genoeg inspiratie heeft om na 20 jaar nog steeds te boeien. Nils Wogram levert met Nature een uitstekend album af, dat door zijn instrumentale eenvoud nergens leidt tot een overkill aan noten, maar weet het trio waar het genoeg is om op te houden en te veel wordt vermeden. Een goed voorbeeld van less is behoorlijk more.

Tracklisting Nature

1. Solitude
2. Hofstetten
3. The Trail
4. Birds
5. Uncultivated Land
6. As Wave Follows Wave
7. Sanctuary
8. Quiet River
9. Village For Sale
10. Dipper