Je hebt van die muziek waarbij je je meteen goed voelt en dat is zeker het geval met Loved Wild Lost het tweede album van Nicki Bluhm & The Gramlers.

Er is bovenal de heldere aangename stem van Nicki, dat was Tim Bluhm de frontman van The Mother Hips evenmin ontgaan, hij moedigde de zangeres verder te gaan met gitarist Deren Ney. Tim engageerde zich ook op het persoonlijke vlak en het muzikale koppel is sindsdien onafscheidelijk samen in The Gramblers die deels ook op het vroegste werk Toby’s Song (2008) en Driftwood (2012) figureerden).

Het lijkt wel of je terug in de jaren zeventig verzeild, de gitaartjes van Ney en Dave Mulligan kronkelen zich wellustig rond de melodische pop van Only Always, het duet Love You Loved Me en Waiting On Love dat met het typische Rickenbacker accent en harmoniezang schaamteloos naar thuishaven Californië lonkt. Mr Saturday Night leunt qua opbouw meer aan bij het gesofisticeerde akoestisch / elektrisch jazzy mengsel uit L.A. dat Rickie Lee Jones destijds perfectioneerde.

Nog fraaier wordt het als de countryrock wegeltjes bewandeld worden in Queen of the Rodeo. Nicki profileert zich als een onvervalste ‘Queen of (broken) hearts’ in deze weergaloze slijper. In het op pedalsteel en piano huppelende Simpler Times dwalen mijn gedachten af naar de grootse duetten van Dolly Parton. De op ruig, vervormd snarenwerk geënte roadsong Me and Slim contrastreert fel met de bitterzoete door strijkers en elektrische piano gedragen ballade High Necklage dat de intrinsieke vocale klasse La Bluhm nog eens uitvoerig etaleert.

Welke stijl ook gehanteerd wordt, de emotioneel geladen, goed uitgebalanceerde zang van Nicki Bluhm vormt steeds het middelpunt en blijft imposant zoals de ingetogen kerkzang van Heavy Hey Ya nog eens onmiskenbaar aantoont.