De tijd dat de eerste lichting hardcore punkband provocerend te werk gaat ligt alweer mijlenver van het huidige muziekklimaat verwijderd. Wil je hier nog iets eigens aan toevoegen, dan moet je diep in je vermogen graven en alle daarbij behorende belangen om hiermee daadwerkelijk te scoren opzij zetten. Vanuit deze basis kan je naar een pezig stukje muziekchaos toewerken, welke zich als een vlezige rottende substantie niet weg laat reinigen.

De baanbrekende voorgangers mogen opgelucht adem halen. Nergens vormt het opeisen van deze geoxideerde plek een gevaar, al aast het uit Minneapolis afkomstige ontvlambare branddriehoek New Primals wel op die toppositie, en laten ze zich niet eenvoudig uit de hardcore boksring slaan. Met een titel die veel weg heeft van een suikerrijke gevoede energydrink, welke vanwege het overschrijdende cafeïnegehalte onder de toonbank verhandeld wordt, presenteren ze hun debuutalbum. Zoals het bij een heuse punkplaat hoort, tikt ook deze plaat netjes binnen de limiet van een half uur af. Met tien verschroeiende puntige tracks als smullend eindresultaat.

Met het pittige Horse Girl Energy gooien ze werkelijk alles in de strijd om je omver te blazen. Met de indrukwekkende felrode albumhoes benadrukken ze al dat ze op oorlogspad zijn, en als een opgehitste stier bloed ruiken. En waar bloed is, is ook pijn voelbaar. New Primals is een allesvernietigende bulldozer die het conflict opzoekt en aanvecht. De blinde woede wordt door een getergde Sam Frederick uitgekermd die zijn vocalen in geen enkel opzicht spaart. Het resultaat is een tornado van voorbij vliegende stijlen, waarbij buiten de hardcore de nadruk op standje gehoorbeschadiging noise rock en doordachte hoge school mathcore versnellingswisselingen liggen.

Al vanaf het indrukwekkende opbouwende Blood & Water raakt de band in een gesponnen web van onvoorspelbare maatwisselingen en onheilspellende krijsende zang verstrikt, en is het een wonder dat ze hier naar ruim vier minuten uit ontsnappen. Log slaan New Primals roekeloos om zich heen tot een funk metal dansbaar geheel. Zo ingewikkeld wordt het vervolgens niet meer en met het zichzelf pijnigen met deze voor punkbegrippen lange tracklengte zijn we verder ook van verlost.

Horse Girl Energy is een oververhitte licht aangebrande ovenschotel waarin stukken gedreven ritmische hoekige postpunk zich met strak gestructureerde beats en smerige grungeriffs voeden en waar zelfs de titeltrack een vleugje blues als verzachtende kruidenmengsel aan de ingrediënten toevoegt. Zonder een snelheidslimiet jaagt het gezelschap door de korte songs heen met hier en daar een verloren gegane geluidscollage die opgefrist nog prima van dienst is.