Neil Young
Songs For Judy
Neil Young fanaten worden al een tijdje verwend met uit de archieven geplukt werk, op door de geniale Canadees eigenhandig samengestelde compilaties, niet zelden verpakt in lijvige box sets. Naast het eerste deel van de Neil Young Archives en de Official Releases Series, ondertussen aan de twaalfde geremasterde episode toe, wordt de backcatalogus nog geregeld aangevuld met live-registraties uit een ver verleden. Dit voorjaar was er nog een schijfje met uit ’73 daterende Roxy concerten, een uitloper van de officiële opnamesessies voor Tonight’s The Night met vrije interpretaties van dat rauwe, sombere repertoire door Young en zijn studioband.
Young manifesteerde zich eerder met prachtige akoestische werkstukken zoals After The Goldrush en Harvest en toonde zijn onnavolgbare meesterschap met On The Beach, Tonight’s The Night en de reünie met Crazy Horse Zuma. In’76 toerde hij uitgebreid met Crazy Horse en ging ter promotie van Long May You Run met oude ‘vriend’ Stephen Stills op stap maar werd al na enkele concerten uit de tournee geschopt. In Santa Monica nam hij het geheel akoestische Hitchiker op dat vorig jaar, ruim veertig jaar na de opnamesessies, werd opgevist. In november ‘76 vierde hij zijn eenendertigste verjaardag, toerde opnieuw met Crazy Horse en verzorgde daarbij zelf het voorprogramma, moederziel alleen.
Uit die tournee selecteerden journalist Cameron Crowe en fotograaf Joel Bernstein, die met zijn Uher casettenrecorder de opnames gedeeltelijk vastlegde, 22 fragmenten. Als bevoorrechte ooggetuigen geven ze uitvoerig toelichting bij de concertenreeks. Young op een podium was onveranderlijk een sensatie. Het begint nochtans in mineur, in een wazige intro heeft hij het over een ontmoeting met de zangeres en filmdiva Judy Garland om vervolgens Too Far Gone in te zetten. No One Seems To Know is de enige, nooit voordien uitgebrachte song. Met zijn akoestische gitaar en herkenbare harmonicaspel brengt Young fijne intimistische interpretaties uit zijn destijds snel aangroeiende discografie.
De hoogtepunten uit Harvest en After The Goldrush zijn daarbij uiteraard prominent aanwezig. De epische titeltrack draagt Young in Houston op aan “all the freeways here in Texas”, de uitvoering met het hamerende pianospel in combinatie met harmonica blijft magisch. In Human Highway en Mellow My Mind hanteert hij een banjo en het is vreemd om na de vertrouwde uitvoering van Linda Ronstadt Love is a Rose Young’s eigen interpretatie te horen. Na Tell Me Why duikt hij even in de jaren zestig met een wat matte uitvoering van Mr Soul.
Het door een massieve orgelpartij ingeleide A Man Needs A Maid imponeert op het podium. En dat geldt eveneens voor die andere pianoballade Journey Through The Past hier mooi geflankeerd door Harvest. “Even Richard Nixon has got soul”, Campaigner sluit niet toevallig het concertluikje in Boston af. Het einde van de tournee speelde zich in Atlanta af, vooral werk uit de beginperiode van Youngs soloperiode. Na het aan de net verkozen president Jimmy Carter opgedragen Here We Are in the Years volgt het pijnlijke junkie-epos The Needle and the Damage Done en Pocahontas. Sugar Mountain, een van de eerste songs ooit door Young gecomponeerd, vormt een gepaste afsluiter van deze historische concertregistraties.
Wat er nog uit de archieven tevoorschijn komt weten we niet, Songs For Judy is tot dusver ongetwijfeld de fraaiste momentopname van een akoestisch performer op zijn hoogtepunt.
