×

Recensie

Roots

11 december 2021

Neil Young & Crazy Horse

Barn

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: Reprise

Barn Neil Young Crazy Horse Roots 3.5 Neil Young & Crazy Horse – Barn Written in Music https://writteninmusic.com

De immense discografie van Neil Young kan grofweg in 2 luiken worden opgesplitst, de eenzaam huilende wolf met akoestische gitaar die met countryfolk begeesterd en de potige rocker die op de grote podia het mooie weer maakt, uithalend met rauwe gitaarduels. Dat gebeurt meestal met Crazy Horse, dat sinds het einde van de jaren zestig opduikt in Youngs entourage met de onwrikbare ritmetandem opgebouwd met bassist Billy Talbot en Ralph Molina aan de drumkit.

Young ontmoet het duo nog tijdens zijn Buffalo Springfield periode en engageert de muzikanten als backingband, sporadisch duiken ze ook op zijn solowerk, al dan niet met Danny Whitten en na diens dood met Frank Sampredo. Die heeft in 2014 zijn gitaar aan de wilgen gehangen en oudgediende Nils Lofgren wordt terug opgepikt, naast gitaar speelt hij opnieuw piano-en accordeonpartijen in op Colorado.

De opnamesessies vonden plaats in de Barn, een opgeknapte schuur uit de 19de eeuw in de Rocky Mountains, in een informele sfeer muciseerden Young en kompanen.  Het is even schrikken voor doortrapte Crazy Horse adepten. Song of the Seasons schuifelt moeizaam voorbij op accordeon en de vertrouwde kampvuurharmonica. De gloed van de elektrische gitaartandem wordt voorzichtig opgepookt in Heading West. Young zingt over zijn tienerjaren, de scheiding van zijn ouders en de eerste gitaar, een cadeautje van ‘mommy’. De vonk springt helaas niet echt over. Dat gebeurt evenmin in het veelbelovende, naar zijn dubbele nationaliteit refererende Canerican, dat even lijkt te galopperen maar de volbloeden blijven uiteindelijk braafjes in de stal na een abrupt einde.

De slome pianoblues van Shape Of You klinkt ook al niet bepaald geïnspireerd. Even laait het gitaarvuur op in Human Race, een aanklacht tegen de onverschilligheid van de oudere generatie tegenover de natuur en de toekomst van onze jeugd op die ongeëvenaarde noisy gitaarsound, onlosmakelijk verbonden met Crazy Horse. Die is eveneens aanwezig in een lang uitgesponnen Welcome Back maar de spankracht uit het verleden is nergens te bespeuren.

Hoewel bij een achteloos uit de mouw geschudde Tumblin’Through The Years de hoop weer even op laait is het eerste, sinds jaren integraal met nieuw werk gevulde, werkstuk van Ome Young helaas een behoorlijk schrale muzikale oogst.

 



  1. Song of the Seasons
  2. Heading West
  3. Change Ain't Never Gonna
  4. Canerican
  5. Shape of You
  6. They Might Be Lost
  7. Human Race
  8. Tumblin' Thru' The Years
  9. Welcome Back
  10. Don't Forget Love