×

Recensie

Jazz

28 september 2016

Positie 21 Jaarlijst 2016

Neil Cowley Trio

Spacebound Apes

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Hide Inside Records

Spacebound Apes Neil Cowley Neil Cowley Trio Jazz 4.5 Neil Cowley Trio – Spacebound Apes Written in Music https://writteninmusic.com

Dat Neil Cowley met zijn trio nooit voor de voorspelbare muzikale weg gaat mag duidelijk zijn. Met hun vierde album The Face of Mount Molehill bereikte het enerverende jazztrio in 2012 alom roem, maar toen het trio in de studio met de opvolger bezig was en het allemaal wat al te gemakkelijk ging, en teveel op een te gemakzuchtig vervolg op Molehill leek, besloot Cowley het over een geheel andere boeg te gooien.

Het gevolg was het uitdagende Touch and Flee, dat door heel veel journalisten en daardoor ook publiek maar al te gemakkelijk terzijde werd geschoven. Juist de ruimte die het trio zocht in de nieuwe composities maakte het album tot een nieuw meesterstuk binnen hun oeuvre. Misschien zelfs wel hun beste album maar daar mogen we nog even wat meer tijd voor nemen, om dat te besluiten.

Met hun nieuwe album Spacebound Apes zetten Cowley (piano), Rex Horan (bas) en Evan Jenkins (drums), de mannen die het Neil Cowley Trio vormen, die op Touch and Flee ingeslagen weg voort. En met wel heel erg veel muzikale klasse. Het trio wordt op dit nieuwe album terzijde gestaan door de vooral van Brian Eno projecten bekende Leo Abrahams die op gitaar en FX essentiële bijdragen levert.

Spacebound Apes is een conceptalbum gebaseerd op het verhaal The City And The Stars van Arthur C. Clarke waarin een mensaap, genoemd Lincoln, de ruimte in wordt gestuurd om zijn angsten tegemoet te treden. Pas als hij zijn angst verloren heeft keert hij terg naar aarde. Het verhaal is niet alleen op muziek gezet maar kent tevens een indrukwekkende website en is door DC Comics held Sergio Sandoval ook nog eens naar een animatieverhaal omgezet. Een flink omvangrijk conceptidee dus.

De muziek die Cowley schreef is de meest diverse die hij ooit voor zijn trio schreef. Binnen 11 tracks weet het trio een prachtige nieuwe sound neer te leggen die alles dat het trio voorheen al zo interessant maakte nog verder uitdiept. Zonder twijfel zijn de soundscapes van Abrams daar debet aan. Luister naar de indrukwekkende albumopener Weightless en je snapt wat ik bedoel. Het daarop volgende Hubris Major en Governance laat wederom een fraai ingetogen trio horen waarin klankkleur en ruimte de overhand hebben.

Pas bij The City And The Stars hoor je die gedrevenheid die het NCT zo ijzersterk maakt. Iets dat na de rust van het glorieuze Grace (vrijwel alleen piano) en Echo Nebula pas met het lekker dissonante The Sharks Of Competition weer terugkeert. Daarna zet de rust weer prachtig door met Duty To The Last, Garden of Love, Death of Amygdla en de droomafsluiter The Return of Lincoln. Het zijn steeds de ruimte en soundscapes die de composities zo doen ademen en fraaie melancholie meegeven. De band speelt gedreven, super geïnspireerd en geeft een grootse prestatie weg. Het trio klinkt zeker herkenbaar maar er zijn zoveel fraaie elementen aan hun sound toegevoegd dat je er als luisteraar helemaal stil van wordt.

Touch and Flee blijkt de fraaie opmaat geweest te zijn naar dit nieuwe album. Waar The Face of Mount Molehill de eerste versie van NCT definieerde, is Spacebound Apes dat voor NCT.2. Het is een ronduit indrukwekkend album waarbij het trio wederom aangeeft hun jazz interpretaties op te kunnen schuiven naar muzikale werelden die we nog niet kenden. Verbluffend hoe Cowley in zijn onstuitbare verlangen naar het maken van echt iets nieuws de laatste jaren steeds tot een zo indrukwekkende hoogte weet te komen.



  1. Weightless
  2. Hubris Major
  3. Governance
  4. The City And The Stars
  5. Grace
  6. Echo Nebula
  7. The Sharks Of Competition
  8. Duty To The Last
  9. Garden Of Love
  10. Death Of Amygdala
  11. The Return Of Lincoln