×

Recensie

Rock

03 augustus 2015

Neal Schon

Vortex

Geschreven door: Richard Verbrugge

Uitgebracht door: Mascot Records

Vortex Neal Schon Rock 4 Neal Schon – Vortex Written in Music https://writteninmusic.com

Neal Schon is een veelzijdig gitarist die in tal van genres uit de voeten kan. Hij begon ooit als prille tiener in de band van Carlos Santana, maar richtte al vrij vlot zijn eigen band op: Journey. Tachtig miljoen verkochte albums later heeft meneer het meest gedownloade liedje op zijn naam: Don’t Stop Believin’ (Journey) en acht soloplaten. Solo laat hij zich van een hele andere kant horen dan bij Journey. Van introspectieve instrumentaaltjes en vuige bluesrockers tot stevige hardrock. Het is telkens afwachten wat Schon ons op zijn nieuwe plaat voorschotelt. Zijn debuut Late Nite was een mix van rock en pop, Beyond The Thunder was een jazzalbum en Piranha Blues was zoals de titel al verklapt een bluesplaat.

Vortex is zijn nieuwe soloplaat en het best te vergelijken met zijn dubbelalbum Electric World uit 1997, een instrumentale plaat waarop rock, jazz, en een vleugje ambient samensmolten in een composities vol gevoel. Schon is een virtuoos en ook op dit album is zijn vloeiende gitaarwerk weer van de bovenste plank. Naast gitaar speelt Schon ook al baspartijen op dit album. Het toetsenwerk liet hij over aan zijn goede vriend Jan Hammer en Igor Len. Percussionist Steve Smith nam het drumwerk voor zijn rekening. De productie is zoals we van Schon gewend zijn wederom loepzuiver.

Miles Beyond steunt op een Afrikaans drumpatroon en een basritme dat Schon alle gelegenheid biedt om zijn gitaarkunsten op ingetogen wijze te etaleren. Schon speelt altijd in dienst van de compositie en zal nooit solerend uit de bocht vliegen. Awackening is meer uptempo en herinnert aan Joe Satriani net als Cuban Fly Zone. El Matador opent enigszins voorspelbaar met een Spaanse gitaar, maar ontpopt zich al snel tot melodieus rockinstrumentaaltje. Hoogtepunt van CD 1 is Irish Cream waarop Schon furieus soleert en tal van melodielijnen in elkaar vlecht. Lady M schreef hij voor zijn nieuwste vrouw en heeft een lyrisch karakter. Airliner NS910 volgt daarentegen het recept van Satriani.

CD 2 opent met Tortured Souls dat maar liefst 10 minuten klokt en een trage, maar fraaie opbouw kent. NS Vortex start als een ambient nummer, maar slaat al rap om in een stevige rocker met een prominente rol voor de ritmesectie. Om de voorspelbaarheid tegen te gaan heeft Schon twee korte intermezzo’s toegevoegd, namelijk Unspoken Faith en Mom die fraaie rustpunten vormen in het gitaargeweld. Da’s maar goed ook want ondanks al het virtuoze spel is 2 CD’s wel van veel het goede. Het epische Talk To Me en het akoestische White Light sluiten dit album in stijl af.

Vortex is een plaat die zich prima leent voor ontspannende activiteiten zoals yoga, contemplatie of simpelweg een boek lezen. De rustige sfeer geeft gemoedsrust en de muziek dringt zich nergens aan je op. Een recensent kwalificeerde de muziek van Schon eens als gitaarmeditatie en die term vat de inhoud m.i. aardig samen. De kenners hebben er weer een juweeltje bij.



  1. Miles Beyond
  2. Awakening
  3. Cuban Fly Zone
  4. El Matador
  5. Eternal Love
  6. In a Cloud
  7. Irish Cream
  8. Lady M (Our love Remains)
  9. Airliner NS910
  10. Tortured Souls
  11. Schon & Hammer Now
  12. NS Vortex
  13. Unspoken Faith
  14. Twilight - Spellbound
  15. Triumph of Love
  16. Mom
  17. Talk to Me
  18. White Light