Vergis je niet, dit is niet Tom Waits! Dat zou je namelijk maar zo kunnen denken, als je het nieuwe album Sometimes The Truth van Neal Black opzet en hem hoort zingen. Wat een rauwe strot heeft die vent, hoeveel drank moet je innemen, voor je dit voor elkaar krijgt? Toch, zoals vaker is het ook nu een kenmerkend onderdeel van de puurheid van de muziek. En in dit geval ook van de schoonheid van dit album. Een voorbeeld hiervan vind je onderaan deze pagina, een lekker achtergrondnummer voor het komende leesvoer over Sometimes The Truth.

Het album is deels opgenomen in de New Yorkse Serpentine Studios van Popa Chubby. Deze kale bluesrocker schreef ook mee aan het nummer Justified Suspicion. Ben je bekend met zijn muziek, reken hier op iets soortgelijks.

Over die muziek kun je dus kort zijn: vette bluesrock! Toch kun je er ook langer over uitweiden: het album kent namelijk genoeg nuances op dit genre. Black komt uit San Antonio, Texas. De invloeden van het aangrenzende Mexico zijn op sommige nummers te horen. Dat geldt bijvoorbeeld op Gringo Bring Me Your Guns, dan vooral door de accordeon.

Ook grijpt Black terug naar de traditionele blues, met Goodbye Babe, een cover van Elmore James. Uiteraard wel gespeeld ‘op zijn Blacks’. Verder dus vooral veel stevig werk. Mississippi Doctor is een rocker waarop zowel de mondharmonica als de wahwah een belangrijke rol spelen. Lekker! Buda, Texas Boogie is – de naam zegt het al – een vette boogie, met gierende slidegitaar.

Hoe rauw ook, Black laat horen dat hij ook een gevoelige kant heeft, getuige bluesballad Holiday Inn In Heaven. Een leuke titel voor een werkelijk prachtig nummer. Hier valt alles samen: de stem, de resonantiegitaar, het orgeltje, de tekst. Echt heel erg mooi! Ook Yesterday’s Promises Tomorrow is een heerlijke bluesballad, in de sfeer van Still Got The Blues van Gary Moore. Dat is een naam die vaker opkomt bij het horen van Sometimes The Truth. Andere namen zijn Johnny Winter, George Thorogood en Rory Gallagher (in zijn Top Priority-periode).

Black’s nieuwe album telt dertien nummers die bij elkaar bijna een uur duren. Hou je van bluesrock, dan is één woord op zijn plaats: aanschaffen! En mocht het album je inderdaad aanstaan, luister dan ook eens naar zijn oude werk, ook zeker de moeite waard: Neal Black And The Healers (1995), Gone Back To Texas (2000), Dreams Are For Losers (2004) en Handful Of Rain (2007).

Misschien een nog betere tip: binnenkort is Black in ons land. Bijgevoegd ook de data dat hij in België speelt! Voor veel mensen in het zuiden maar een kleine afstand voor een groots optreden.
06-04: Spirit Of 66, Verviers (B)
08-04: N9, Eeklo (B)
09-04: De Weegbrug, Roermond
10-04: Café De Witte Bal, Assen
22-04: DJS, Dordrecht
23-04: De Blauwe Wolk, Zottegem (B)