×

Recensie

Electronic

19 april 2017

Nathan Fake

Providence

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Ninja Tune

Providence Nathan Fake Electronic 4.5 Nathan Fake – Providence Written in Music https://writteninmusic.com

2006 was misschien wel hét jaar voor  Border Community, een relatief klein Engels platenlabel onder leiding van electronic-artiest James Holden. Noem hem een soort van “mad profressor” wiens Lump – afkomstig van het vooruitstrevende album The Idiots Are Winning – menig Aphex Twin track qua nervositeit en beklemmend gevoel naar de kroon steekt. Uit deze lichting kwam destijds ook label- en tourmaatje Nathan Fake voort. Clubfanaten en diehards hadden al eerder door dat hij tot bijzondere dingen in staat was, maar voor alle andere muziekliefhebbers  klonk Drowning in a Sea of Love schokkend vernieuwend. Het zette zijn eigenzinnige geluid op de kaart: een mengeling van minimal techno, euforische climaxen, dromerige klanken en een hint naar shoegaze. In de jaren die volgden werd zijn muziek donkerder en ingewikkelder, waardoor de zo kenmerkende euforie meer en meer  naar de achtergrond verdween. In recente interviews geeft Fake toe zich jaren lusteloos en depressief te hebben gevoeld. Behalve veel optreden had hij geen zin en geen inspiratie voor het maken van nieuwe muziek.

De writer’s block is nu voorbij en hij heeft zijn muze gevonden in de Korg Prophecy, een oude jaren ‘90 synthesizer. In principe is dat een beperkt instrument, met een aantal ingebakken voorkeuzes uit de fabriek en wat effectwieltjes en sliders.  Deze knalt Fake door een aantal voorversterkers en effectpedalen, zodat hij toch de vrijheid heeft om er zijn eigenzinnige draai aan te geven. Samen met een lading drumcomputers zet hij eerst alles op cassettedecks, om er daarna pas via de computer mee aan de slag te gaan. Deze wijze van opnemen zorgt voor een analoog en in dit geval soms zeer gruizig geluid. Tot zover het “saaie” technische praatje.

Belangrijker is namelijk dat het resultaat klinkt als onmiskenbaar Nathan Fake. Gelijk vanuit de startblokken zorgen herhaling, heldere synths, beats en een bombastisch geluid ervoor dat er climax op climax gestapeld wordt. Het klinkt iets nerveuzer dan vroeger, met duidelijk een grotere referentie naar krautrock dan shoegaze, maar een staat van euforie bereikt al snel de luisteraar. De euforie die bij Fakes muziek al jaren zoek leek. De eerste grote verassing klinkt pas door in DEGREELESSNESS: Dominick Fernow AKA Prurient verzorgt demonische gastvocalen, terwijl echoënde beats zorgen voor een hang naar dubmuziek en veel taperuis het geheel een stuk donkerder doet klinken. Met zijn lengte en pompende drive is het meteen de track die het meest doet denken aan Fake zijn minimal techno roots. Toch is het slechts een voorbode voor het middenstuk van het album; een drieluik dat gedomineerd wordt door de al eerder aangehaalde taperuis, schurende feedbacktonen en drones. Het zijn eveneens tracks die steeds lijken af te brokkelen, alsof de tapes waarop werd opgenomen 100 jaar oud zijn en het eindelijk opgeven. Ondanks deze fase van ontoegankelijkheid klinkt SmallCityLights zeer melodieus door te flirten met een ode aan 80’s filmsoundtracks en synths die doen denken aan een heuse gitaarsolo. Na deze “zijweg” brengt CONNECTIVITY de heerlijke euforie van voorheen weer terug, zodat we vanaf dat moment af aan alsnog vol gelukzalige gevoelens en positieve energie kunnen genieten van deze muzikale reis.

Zo voelt het namelijk wel, als een reis naar een rooskleurige  wereld die ver weg staat van de werkelijkheid. Al is het maar voor even. Nathan Fake weet met betrekkelijk minimale middelen onze emoties te bespelen, een roes te veroorzaken waarin het heerlijk  zweven is. Zelfs de meer donkere momenten voelen als een noodzakelijke, spannend klinkende zijweg binnen een nauwkeurig uitgestippeld sfeerconcept. Het is dan ook jammer dat Providence net te kort komt voor perfectie, omdat de hoekige ritmes en emotieloze vocalen op RVK de trance hardhandig onderbreken. Nu moeten we stiekem even naar de skip-knop van de geluidsinstallatie lopen om daarna weer meegezogen te kunnen worden. Jammer, maar het is slechts een kleine smet op dit album dat gemakkelijk volledige concentratie en zeer veel respect afdwingt.



  1. Feelings 1
  2. Providence
  3. HoursDaysMonthsSeasons
  4. Degreelessness
  5. The Equator & I
  6. Unen
  7. SmallCityLights
  8. Radio Spiritworld
  9. Connectivity
  10. RVK
  11. Remain
  12. Feelings 2