“25 years down in the hole, never heard a word from a mumbling soul, the day was night and the night was black, I’ll leave Angola Prison Lying on my back”. Het klinkt onheilspellend op roffelende drums, ritmisch gitaarwerk. Bell schreef de song over de beruchte  staatsgevangenis in Louisiana drie jaar na de dood van Herman Wallace ruim vier decennia  in een isoleercel zat opgesloten en enkele dagen na zijn vrijlating overleed. Angola Prison  is het openingsnummer van Red, White American Blues, de ondertitel ‘It Couldn’t Happen Here’, refereert naar de novelle uit 1935 van Sinclair Lewis. De snijdende harmonica is van Reverend Crow, die de cover schilderde. Bell krijgt hulp van snarenman Frank Swart, drummer Alvino Benett en de toetsenbijdragen zijn van John Deadrick, de opvallendste gasten tijdens de uit 2019 daterende sessies in Capitola, Californië zijn drie vrouwen.

De klagende zang in American Gun, dat aan de donkere oorlogsperiode in Vietnam herinnert, is van Patty Griffin afkomstig. We horen dat merkwaardige timbre terug in A Lucky Man, opgedragen aan Bell’s vader Marvin een professor en gelauwerd dichter. Nathan erfde een tomeloze obsessie voor poëzie en literatuur.

Zijn muzikale inspiratie vond hij bij Lightnin Hopkins, Retreat Cadillac, een bezwerend akoestisch duet met gospel zangeres Regina McCrary vertelt het verhaal van de Texaanse bluespoëet, Mc Crary duikt terug op in de broeierige rocker Mossberg  Blues terwijl de jonge countryzangeres Aubrie Sellers meezingt in het rauwe gangsterverhaal Running On The Razor.

American Blues is een eerbetoon aan de onvolprezen Gill Scott Heron, als tiener ontdekte Bell het revolutionaire werk van de jazz en soulpoëet met het fantastische The Bottle en toont een gelijkaardig engagement in het met zwoele jazzy licks gelardeerde parlando van de titeltrack. Het door warm gospelorgel opgepookte Zensuit’s Samadhi Blues huist in het steegje van Tom Waits.

Naast die sociaal en politiek geïnspireerde onderwerpen is er plaats voor persoonlijk gerelateerde  onderwerpen zoals het op strak boogstramien gespannen Wrong Man For The Job. De verstilde mijmeringen die Bell met  Griffin deelt in het desolate To Each Of Us verwijzen onmiskenbaar naar depressieve toestanden.

Ondanks zijn impressionante oeuvre blijft deze hardwerkende Amerikaan alsnog een van de meest onderschatte singer-songwriters. Hopelijk keert het tij voor Nathan Bell met deze songcyclus over gekwetste zielen in een verscheurde natie, een ongemeen sterke episode in een bevlogen muzikaal vervolgverhaal.