×

Recensie

Alternative

06 juli 2022

NASTYJOE

Deep Side of Happiness

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: À Tant Rêver du Roi

Nastyjoe - Deep Side of Happiness
Deep Side of Happiness NASTYJOE Alternative 4 NASTYJOE – Deep Side of Happiness Written in Music https://writteninmusic.com

NASTYJOE is afkomstig uit Bordeaux. Het postpunk-kwartet bestaat inmiddels vijf jaar. In 2019 kwam de eerste ep uit (Wann ist NASTYJOE?), waarna tientallen optredens in Frankrijk volgden. En toen sloeg Covid toe. Zoals bij zoveel bands betekende dit natuurlijk onrust en onzekerheid omtrent optredens, om nog maar te zwijgen over persoonlijke problemen. Het leidde ook, zoals we vaker zagen bij het (nagenoeg) ontbreken van livepromotie, tot een sterke focus op nieuw materiaal. Deze mini-elpee is hier het resultaat van.

Het verlangen naar geluk, geluk dat vaak diep begraven lijkt, is een van de gedachten achter Deep Side of Happiness. De plaat blijkt echter hard, donker en melancholiek. Het is duidelijk: geluk en voorspoed sluit het sluimeren van een donker deel niet uit. Een donker deel dat klaarstaat om klappen uit te delen.

De spanning zit er dan ook goed in bij NASTYJOE. Vanaf de openingsgitaren – die even aan Sonic Youth doen denken – in Resign grijpt de band je vast. Meerstemmige zang, noeste drums en muren van gitaar vullen de ruimte. Dit is betonpostpunk. Met een gloedvolle rand, dat wel. De titeltrack is grootse indierock die de jaren negentig in herinnering roept. Het atmosferische einde intrigeert.

Na drie stormachtige tracks geeft Discorde part I wat lucht. Piano, ingetogen gitaarwerk en verwaaide noiseflarden schilderen een stilte na de storm. Als een meteorietenstorm valt vervolgens Discorde II binnen, een dynamische track met een lekker aanjagende ritmetandem en welgemikte gitaarriffs. Het is een machtige track, een mix die de kracht van stonerrock en donkere postpunkrock (Killing Joke) koppelt aan krachtige, meerstemmige, soms sloganeske zang.

Met het tragere Friend sluit NASTYJOE af. Donkere popsferen, doorkliefd door gitaarmuren. Een open middenstuk en mantra-achtige zang vallen op: ‘The time is an ocean / We give him waves but the time is an ocean’. Een marsritme kondigt de terugkeer van het zware gitaarwerk aan.

Hoewel de muziek van NASTYJOE soms wel erg zwaar uit de speakers dendert voor een postpunkplaat, weet het viertal ver weg te blijven bij inwisselbaar rockend spierballenvertoon. Daarvoor brengt de band genoeg sfeer, spanning en variatie aan. Hoe stevig de plaat ook vaak is, de songs blijven bovendien ook pakkend en dynamisch. Net bij de betere Britse postpunkers van deze tijd. Deep Side of Happiness is dan ook zeker de moeite waard.

Kant A:

  1. Resign
  2. Deep Side of Happiness
  3. A Toot for an Eye

Kant B:

  1. Discorde part I
  2. Discorde part II
  3. Friend