De zussen Ann en Nancy Wilson zijn vanaf het midden van de jaren Zeventig de boegbeelden van de Amerikaanse rockformatie Heart. Met die band scoorden ze stevige rockende hits als Crazy On You en Barracuda en ballads als All I Want To Do Is Make Love To You en Alone. Hoewel die laatste twee nummers het misschien minder laten horen, is Nancy een uitstekende gitarist; zeer verdienstelijk als het op riffs aankomt, maar zeker zo bedreven in het akoestische werk, zoals het intro van Crazy On You laat horen: probeer dat maar eens na te spelen. Met het laatste studiowerk van Heart daterend uit 2016, Beautiful Broken, met daarop het mooie door Nancy gezongen Two, was het de vraag wanneer we weer nieuw werk van de dames zouden horen. Goed, in 2019 verscheen Live In Atlantic City maar dat was een live registratie van heel wat jaren eerder alweer.

Niet een nieuw album van Heart draait nu zijn rondjes. Het eerste echte solo album van Nancy is er. Eerder was er wel al een live release van Nancy verkrijgbaar, maar dit is wat Nancy ook zelf ziet als haar solodebuut. We gaan er geen discussie aan wijden. Misschien interessant voor statistici, voor nu is het de muziek die telt. Het was voor Nancy nog even de vraag hoe het zou zijn een heel album vol te zingen, maar ze had zich er nu toe gezet en het moest er dus ook maar van komen. Niet dat dat het makkelijker maakte, maar met aanmoediging van zus Ann Wilson ten aanzien van de aanpak, kortweg te duiden als: ga er gewoon voor, focus niet teveel op het goed doen, levert Nancy een prima eersteling af. In de periode naar weer Heart activiteit, waarschijnlijk 2022, was er tijd om te besteden aan het schrijven, spelen en opnemen van het album.

Nancy heeft ervoor gekozen om een mengeling te maken van covers en van eigen nummers. Het geheel zou daardoor inconsistent kunnen overkomen; dat doet het echter in het geheel niet. De door haar en vaste schrijfmaatje Sue Ennis geschreven opener en titelnummer You And Me is een mooi en warm eerbetoon aan haar overleden moeder. Het nummer ademt een intimiteit die je meteen al openstelt voor het album. Dat blijft zo als Nancy zich daarna ontfermt over Bruce Springsteen’s The Rising. Fijne uitvoering van het nummer van The Boss. Vanzelfsprekend herken je het als het nummer van Bruce maar de uitvoering van Nancy geeft er wel een eigen karakter aan. De uitvoering is ingetogen en de stem van Nancy past er wonderwel bij.

I’ll Find You opent fijn akoestisch en laat horen dat ze ook voluit durft te gaan als ze een nummer neerzet. Geen overdreven bombast in het nummer, mooie, licht country achtige sfeer die de akoestische gitaar neerzet en daarmee voorkomt dat het nummer teveel van het goede zou zijn. Eigenlijk precies goed geschreven en gespeeld. Mooi hoe ze daarna Daughter van Pearl Jam uitvoert. Natuurlijk was het altijd de vraag hoe iemand anders, laat staan man of vrouw, de vocalen zou invullen waar die eerder door Eddie Vedder gezongen waren. Complimenten voor de manier waarop Nancy zich het nummer eigen maakt: het is een meer dan uitstekende uitvoering van het Pearl Jam nummer.

Het album heeft in Party At The Angel Ballroom een heerlijk ongecompliceerde rocker die samen met Duff McKagan (Guns and Roses) en Taylor Hawkins tot stand is gekomen. Via Zoom weliswaar. Maar het resultaat ook hier mag er zijn. En ja, een bijzondere samenwerking mogen we de erna volgende uitvoering van The Boxer wel noemen. Dit nummer werd een samenwerking met de man die we kennen als solozanger, als zanger van Montrose, Chickenfoot en natuurlijk als zanger van Van Halen. Vooraf zou je misschien denken dat de combinatie bij dit nummer niet kan werken, maar het tegendeel is waar. Het is een erg fijne uitvoering van het nummer geworden. En ja, met de verwijzing naar Van Halen is, enige fraaie nummers verder, de cirkel rond. Was het openingsnummer een ode aan haar moeder, het laatste heet eenvoudigweg 4Edward en is een eerbetoon aan een van de innovatiefste gitaristen die de rockwereld kende, Eddie van Halen. Een mooi besluit van een warme en intieme eersteling. Fraai album!