Shara Worden aka My Brightest Diamond is een fenomeen. Keer op keer vormt ze haar eigen eigen genre gesmeed op de snijvlakten van uiteenlopende muzikale werelden. Steeds opnieuw slaagt ze erin sterke elementen dusdanig overtuigend met elkaar te verbinden dat ze volledig haar stempel dragen. Met gemak beweegt zij tussen de performance-werelden van klassiek tot pop, van barok naar eigentijds zonder haar eigenheid te verliezen. Ook niet in samenwerkingen met o.m. Sufjan Stevens, Bryce en Aaron Dessner (The National), The Decemberists, Laurie Anderson, bassaxofonist Colin Stetson, David Byrne en Marc Ribot. In Nederland heeft ze onmiskenbaar haar sporen achtergelaten met drie indrukwekkende programma’s op het Holland Festival (2011, 2012, 2014) en op Cross-Linx van vorig jaar.

En dit vierde album op Asthmatic Kitty – ook geen verkeerd adres – is wederom verrassend anders, rondom geslaagd, pakkend, meeslepend en van enorme power. Het heeft de volle potentie je meteen een stuk wakkerder te maken, je op te laten veren, tot bewegen en meezingen te brengen. Met andere woorden, muziek die meteen de afstand kan overbruggen en het volle genot van de mooie zang en de fraaie arrangementen biedt. Geen kwestie van toegankelijk maar van pakkend!

Als basis heeft zij een schitterende marching band beat gekozen, iets wat tussen de sterke Schotse en de New Orleans traditie in zit. En daaruit heeft ze samen met de Detroit Party Marching Band een ijzersterk verbond gesmeed. Het combineert in haar aanpak zo fraai met haar schitterende zang dat je afvraagt waarom nog niemand dit eerder gedaan heeft. Nu is het er, eigentijdse muziek in de ware zin.

VIDEO