MRCY
Volume 1
Wat een fijne Britse soulverrassing is MRCY en wat hebben zij de soulsound van dit jaar bepaald. Met een viertal singles (Flowers in Mourning, Lorelei, R.L.M. en Angels) maakten producer/bassist Barney Lister en zanger Kojo Degraft-Johnson al duidelijk dat hier iets bijzonders aan het gebeuren was. Hun debuut Volume 1 doet dat nog meer.
Het was tijdens de pandemie dat de mannen elkaar via Instagram leerden kennen en toen ze elkaar vervolgens in de IRL in Brixton zagen en spraken, besloten ze gelijk samen echt aan een muzikaal project te beginnen. Waar Degraft-Johnson al met Cleo Sol en Little Simz werkte, maakte Lister groots naam als producer van onder meer Joy Crookes en Olivia Dean.
Volume 1 laat een lekker breed en diep soulgeluid horen waarover de grandioze soulstem van Degraft-Johnson (tot volle bloei gekomen in de kerk) heerlijk zijn weg vindt. De arrangementen zijn rijk en tijdloos, net als de composities, die van uptempo naar ingetogen schieten. Met een bas die zalig door de songs heenloopt en instrumentaties en achtergrondkoortjes die daar geweldig in verwerkt zitten.
Volume 1 is een soulverrassing waarbij de tijd net zo goed heeft gestaan als dat de sound heel erg van nu is. Luister naar de albumopener R.L.M (‘London rain on the window, I don’t care where we’re gonna go, I’m good with you’) en je snapt wat ik bedoel. Acht volbloed soulsongs gebaad in een fantastische sound met twee muzikanten die weten hoe je een goede song schrijft, speelt en opneemt.
Van die eerder genoemde albumopener schuift het album door naar al net zo lekkere Lorelei (de debuutsingle) en het mooie Purple Canyon, om daarna met Days Like This even flink wat gas te geven. California heeft daarna die zo zonnig sfeer die die staat graag uitstraalt.
Het intro van Flowers in Mourning laat vervolgens de dub/dancehall-cultuur van Lister’s jeugdplek Huddersfield doorklinken waarna de song een fraaie en coole wendingen maakt. Zonder twijfel één van hun sterkste songs. Het tempo gaat daarna even terug met Powerless (met akoestische gitaar opgezet klinkt Degraft-Johnson ineens als een jonge Marvin Gaye), om vervolgens ingetogen met het prachtige Seven Candles, Degraft-Johnson vrijwel alleen met toetsen, het album heel fraai te beëindigen.
Volume 1 is een album dat heel veel aandacht verdient. Binnen het momentele aanbod van overgeproduceerde en gemakzuchtige muziek hebben Lister en Degraft-Johnson een geweldige soulplaat gemaakt die in warmte en emoties precies de juist tonen raakt.