Niets is meer een cliché om als band het roer om te gooien en naar Berlijn te vertrekken. Ook indiepopbandje Mount Washington vond dat dit cliché maar eens moest worden bevestigd. De drie leden groeiden op in het Noorse plaatsje Tromsø. Onder de naam Washington brachten ze in 2004 hun eerste EP uit. Daarna volgende er nog drie, en een tourtje door Europa. Toch bedachten ze in 2011 dat het anders moest.

Goed, tot zover de korte geschiedenis van Washington. De Noorse mannen vertrokken naar Berlijn en voegden ‘Mount’ toe aan hun bandnaam. Geen idee waarom. Wellicht om wat gemakkelijker vindbaar te zijn op Google – Washington is nu niet echt een handige naam voor een redelijk onbekend bandje. Maar ook Mount Washington is praktisch onzichtbaar op het wereld wijde web: op de eerste pagina van Google zijn mooie, besneeuwde bergen te bewonderen en kunnen we doorklikken naar een wetenschappelijk bureau, of een vakantieoord in de Alpen.

Toen de leden van Mount Washington nog als kleine Vikinkjes door de Noorse bossen renden, reisden grote bands als U2 al richting de deprimerende maar o zo inspirerende Oost-Europese stad. Om hun sound te veranderen, hun imago een boost te geven of gewoon om eens in een andere omgeving te zijn. Tegenwoordig is Berlijn het toneel van (vernieuwende) elektronische muziek. En die elektronische bliepjes heeft Mount Washington koste wat kost in hun opzwepende indie-liedjes gepropt. Afgezien van de synthesizers in Next Year, die best leuk klinken onder de vrolijke gitaardeuntjes, is het elektronische gebliep eigenlijk misplaatst. En dat resulteert in een vreemde jaren ’80 sound onder hippe, vrolijke melodietjes.

Conclusie? Een leuk plaatje hoor, niet bijzonder, gewoon wel geinig. Jammer van de opgedrongen bliepjes, maar goed, als je in Berlijn bent moet je het er ook van nemen natuurlijk.