Mothers, uit Athens (VS), debuteerde in 2016 met When You Walk A Long Distance You Are Tired. De eigenzinnige, ongepolijste en indringende indie-/folkpop/rock van de band werd wel vergeleken met de muziek van Angel Olsen en Joanna Newsom. Laatstgenoemde werd door Mothers- frontvrouw Kristine Leschper zelf ook als invloed genoemd.

Hoewel die eerste plaat dus verre van conventioneel was kun je deze opvolger, Render Another Ugly Method, met gevoel voor diplomatie en understatement, zelfs als uitdagend of moeilijk bestempelen. De muziek van Mothers is nog een stuk experimenteler en fragmentarischer dan voorheen geworden, en kent bovendien nogal eens een start-stop karakter. Kristine Leschper schrijft vrij ongrijpbare maar interessante teksten en brengt deze vlak, bijna emotieloos, als in een trance naar voren. De inhoud gaat echter vaak verloren omdat Leschpers zang niet goed hoorbaar, als een soort extra instrument voorbijtrekt. Doordat muziek en zang bovendien vrijwel niet in elkaar grijpen en de band het tempo vaak laag houdt blijven een aantal tracks, vooral halverwege het album, nogal op afstand en valt het niet mee aanknopingspunten te vinden. Mothers had er beter aan gedaan meer in te zetten op het beter laten uitkomen van Leschpers teksten, het creëren van hechtere structuren en daarbij het experiment wat in te dammen. Achteraf gezien had de band het op de debuutplaat eigenlijk meer bij het juiste eind.

Een aantal songs zijn het vermelden waard: de door bas aangedreven, uptempo, single Pink mag er wezen en dat geldt ook, zoals dus wel vaker, voor de teksten: ‘Heavy with sweat / When I pull you out of your sweater / Flinching with the awareness of a newborn’. Het start-stop-principe van Mothers komt op Blame Kit, dat relatief meer energie, vaart en melodie in zich draagt, goed uit de verf en ook de zang loopt hier beter doorheen dan in een aantal andere tracks op het album waar je niet echt een vocale band aan het werk hoort. Op Mother And Wife horen we juist géén dwarse beat; hier komt de ijle zang van Leschper dan ook beter tot zijn recht.

Gelukkig weet Mothers naar het eind van de plaat toe ook nog een paar keer te overtuigen, zodat het wat moeilijk te verteren middenstuk van het album weer naar de achtergrond verdwijnt: ‘I’m excited by the prospect of living without a body’, zingt Leschper op Wealth Center/Risk Capital – een concept dat vaker voorbijkomt op Render Another Ugly Method. Haar gesproken woord, in een landschap van stevige drums, voegt na negen songs alsnog meer tastbare persoonlijkheid toe aan het album. En afsluiter Fat Chance, met een lekker vrij drum-outro is ook prima; een welkome, coherente song met wederom prikkelende teksten: ‘One hundred gold nightdresses / flayed open / When I close you open’.

Render Another Ugly Method kun je een moedig en interessant werkstuk noemen. Het is echter ook een ontoegankelijke, idiosyncratische plaat waarop de band nogal eens te veel in zichzelf gekeerd is. Vooralsnog geven we dit tweede album van Mothers wel het voordeel van de twijfel.