In het overstelpende aanbod in Finse jazzreleases komt de ene na de andere geweldige release uit. Het door gitarist Tapio Ylinen geïnitieerde project Mortality is daar wederom weer zo één van. De naar de band gelijke debuutplaat is namelijk een ware streling voor het oor.

Terwijl hij zelf niet op het album meespeelt komen de composities van het album van Ylinen, die de intense muziek na het plotse overlijden van zijn vrouw in 2015 schreef. Hij vroeg gitarist Teemu Viinikainen een band samen te stellen om de composities op te nemen.

Omdat de gitaar het instrument is waar Ylinen het meest op componeert is het niet vreemd dat hij Viinikainen vroeg de band vorm te geven. Aan ieder van de muzikanten werd gevraagd composities te arrangeren en ze naar een bandgeluid, en de wetenschap wie er in de band zouden spelen, om te zetten.

Ylinen is naast een vermaarde gitarist, multi-instrumentalist en componist ook eigenaar van het in Tampere, noordelijk vanaf Helsinki gelegen, Eclipse Music, waarop het album is uitgebracht. Hij nam wel de productie van het album voor zijn rekening.

Mortality, een band/projectnaam die verwijst naar de vergankelijkheid van het leven, is een prachtig album geworden. In alle composities is het verliezen van een grote liefde terug te horen. In de rijk melodieuze stukken en de prachtige arrangementen kun je in alle vezels de emoties, zowel de tranen van het verlies als het geluk in de herinneringen, terug horen.

Wat een geweldige band heeft Viinikainen met Pauli Lyytinen op sax, Aki Rissanen op piano en Rhodes, Mika Kallio op drums, Jori Huhtala op bas, Jere Haakana op gitaar en, de binnen de Finse jazz hardst werkende man, Verneri Pohjola op trompet om zich heen.

Natuurlijk zijn er die fantastische muzikanten die zich met hart en ziel in de composities hebben geworpen met Pohjola wederom als altijd als de grote ster. Wat een fantastische trompettist is hij toch en wat weet hij toch altijd volle emoties en bijzonder fraaie klankkleuren in zijn spel te leggen.

Maar natuurlijk draait Mortality om de fascinerende composities van Ylinen. Wat sluimert in elke compositie toch een waarachtige melancholie door, die dan weer wat atmosferisch van toon is dan weer sprankels optimisme in zich herbergen. Een album waar emoties zo rijk muzikaal vormgegeven worden hoor je niet vaak.

Onderverdeeld in twee composities die in drie parten ingedeeld zijn (In Memoriam en Towards Dawn) en twee losse composities (Deaths Little Sister en de titeltrack) is een volledig rouwproces indrukwekkend in muziek omgezet met alle stemmingen die daarbij gepaard gaan.

De muzikanten pakken de composities op met alles wat ze in zich hebben om de composities van hun vriend en het verdriet dat hij in de composities gelegd heeft optimaal naar boven te halen. Er wordt door de groep muzikanten echt uitzonderlijk goed gespeeld, zowel samenspelend als in de solo’s. Mooi hoe ze in ingetogenheid hun weg vinden, heerlijk hoe ze bijvoorbeeld in het afsluitende deel van Towards The Dawn de groove dan weer vinden.

Mortality is een zeer bijzonder project met een grote emotionele zeggingskracht. Een fascinerend goed album met hartverwarmende composities, dat wederom laat horen hoe een grote daadkracht en klasse er van de jonge Finse jazzscene uitgaat.