Wat zijn we blij met de terugkeer van het Britse Morcheeba, een groep die van muzikaal eclectisme (triphop, electronic, pop, folk,..) een handelsmerk maakt. Intussen al meer dan twee decennia staat van dienst, nog steeds aanwezig. Op hun palmares : een aantal onvervalste klassiekers (neem Big Calm), maar de laatste jaren leverde de groep steeds vaker inwisselbare albums in zoals bijvoorbeeld Head Up High en Blood Lemonade. In hun muzikaal parcours was er onder meer het afscheid van medestichtend lid Paul Godfrey en vocaliste en uithangbord Skye Edwards bracht door de jaren heen een knappe reeks solo-albums uit (met o.a. Mind How You Go, Back To Now en In A Low Light).

Toch zag de vocaliste, die Jamaïcaanse roots heeft, in dat het werk met Ross Godfrey toch net iets anders was. In 2016 kwam het Skye/Ross album uit, een wat gestripte versie van Morcheeba. Nu is er met het geïnspireerde Blaze Away eindelijk terug nieuw werk. Vocaliste Skye en multi-instrumentalist Ross Godfrey hebben er helemaal terug zin in en dat levert een knap album op, met bijdragen van onder meer Roots Manuva en Benjamin Biolay. De groep zet onder meer in op dubmuziek (Love Dub) en laat horen hoe het allerhande inspirerende ervaringen van reizen en concerten spelen verwerkt (neem bijvoorbeeld Sweet L.A).

Een echt plan was er niet. Bedoeling was gewoon de studio in te duiken en een nieuw Morcheeba album te maken. Met als vanouds de gebruikelijke elementen (beats, synths, vocals,..), al gaan de songs een beetje meer dan anders heel verschillende richtingen uit. Soul, sensuele pop en trip-hop zijn duidelijk aanwezig, net als dub en in iets mindere mate reggae. En dan is er nog her en der de ondersteuning van elektronica. Al blijft de sterkte van de groep de combinatie van de uit duizenden herkenbare vocals van Skye Edwards en de sterke instrumentatie van Ross Godfrey.

Die opmerkelijk straffe single en killer titeltrack Blaze Away met Roots Manuva (ze deelden een affiche op een festival in Moskou, een stevige, gedeelde portie weed deed de rest) is net zoals de samenwerking met Benjamin Biolay (Paris Sur Mer) een van de absolute hoogtepunten. Alleen al voor die singles zou je dit korte, maar krachtige album moeten aanschaffen. Maar ook de rest van het overigens best eclectische album overtuigt. Er staan feesttracks op, maar evengoed ook een wat intiemer moment als Sweet L.A. waarin een enkel keyboard en de stem van Skye de haartjes doen rechtveren.

Aan de basis ligt een spontane, frisse zoektocht van het duo. Het duo blijft weliswaar trouw aan het met de jaren steeds beter verfijnde muzikale DNA, maar weet het palet op dit sensuele, zomerse album (It’s Summertime) gevoelig uit te breiden. Eerder bewees Morcheeba al met overzichtsalbums als Parts Of The Process dat ze een resem straffe singles in huis heeft (o.a. The Sea, Tape Loop of What New York Couples Fight About ft. Kurt Wagner,.. de lijst is lang).

Met het heel aardige Blaze Away illustreert de groep vooral dat ze nog lang niet afgeschreven is. Overigens, heel leuk van het duo om als promomateriaal een reeks lange, papieren vloeitjes te maken met het artwork van het album. Prima geste.