Je hebt wel eens een voetbalwedstrijd waar vooraf alles lijkt te kloppen. Een mooie affiche, de juiste spelers in de opstelling en een prachtige entourage. Na de aftrap wil de wedstrijd maar niet op gang komen en blijft het vooral aftasten en zien we slechts flitsen van wat had kunnen zijn.

De nieuwe Monster Magnet schijf Mastermind voelt, proeft en smaakt als zo’n wedstrijd die maar niet wil losbranden. Pas na de rust valt het openingsdoelpunt in de vorm van 100 Million Miles en komen de heren los. De tweede helft van Mastermind is op en top Monster Magnet. Vette gitaarriffs, een donderende ritmesectie en heerlijk dwaze teksten verpakt in songs met een aanstekelijke groove. Het doelpuntenfestijn komt op gang met voltreffers als Perish In Fire, Time Machine en gaat door tot het eind. De eerste helft van het album is zeker niet slecht maar de echt opzwepende ritmes blijven uit en dat is jammer want is toch bij uitstek het kenmerk van deze space-stonerband. Hun bedwelmende sound is gelukkig wel intact gebleven en zelfs nog wat steviger dan op voorgaande albums.

Het meest opvallende aspect van Mastermind is de vette productie en dan vooral het diepe, bijna ultrasone basgeluid. Het basgeluid is mogelijk het zwaarste dat ik op een cd hoorde en het zou me niet verbazen als menigeen zijn speakers opblaast als je deze plaat op hoog volume draait. Monster Magnet heeft dus gekozen voor heavy met een hoofdletter H. Het vorige album 4 Way Diablo overtuigde niet echt, maar met Mastermind toont Monster Magnet aan dat ze nog kunnen meedraaien in de top van de rockcompetitie.