Denk aan Moke en noem een kleur. Okee, je dacht ‘zwart’, nietwaar? Zal aan het imago van de band liggen, maar hun derde studioalbum Collider gaat dat zeker veranderen.

Moke is zo’n band waar door sommige mensen nog wel eens een beetje lacherig over wordt gedaan. Want in een land waar de gemiddelde artiest het liefst het podium op stapt in dezelfde kleren waarmee ze eerder die dag nog in de supermarkt hun mandje liepen te vullen, heeft het visuele aspect bij de band altijd een belangrijke rol gespeeld. Prachtig vormgegeven albumreleases, mooi gestyleerde bandfoto’s, een goed doordachte podiumpresentatie, altijd strak geklede bandleden. Je zou de muziek bijna vergeten, terwijl het debuut Shorland en de zeker niet te onderschatten opvolger The Long And Dangerous Sea tot de beste albums behoren die de afgelopen jaren uit Nederland zijn voortgekomen. En daar kan en mag je allerminst lacherig over doen. Op Collider klinkt Moke boven alles nog steeds onmiskenbaar als Moke. Maar de nuances in de muziek zijn – en met name naar mate het album vordert – meer gelaagd en laten een kleurrijker geheel horen. Collider van Moke is als een toverbal, die per luisterbeurt nieuwe lagen van de band blootlegt.

De band werkte voor Collider voor het eerst samen met een producer, in de vorm van Gordon Groothedde. De meeste mensen zullen Grootheden vooral kennen van zijn werk met Nick & Simon (toevallig komt op de dag van deze Moke release het eveneens door Groothedde geproduceerde Sterker van het Volendamse duo op de eerste plek in de albumlijsten binnen, maar dit terzijde) maar de man is ook de drijvende kracht geweest achter werk van Intwine, The Sheer, Krezip en Rich Wyman. Groothedde weet hoe je een liedje een aanstekelijk jasje moet meegeven en dat hoor je op Collider goed terug. Het resultaat is een spannend, aanstekelijk en hitgevoelig album, dat waarvan het overgrote deel van de elf tracks zo als single kan worden uitgebracht, zo radiovriendelijk zijn ze. Zonder dat ze hierdoor overigens hun pit verliezen, zo bewijzen tracks als bijvoorbeeld Burning The Ground (daadwerkelijk de eerste single) en het machtige Lessons To Learn. Dat laatste nummer valt sowieso in het meest sterke blok van Collider, want vanaf het slepende en emotioneel aanzwellende Sing On wordt een finale ingezet waarin Moke werkelijk geen enkel steekje laat vallen. Straight To You kent een prachtige tekst en is dusdanig opgebouwd dat je sommige details pas in tweede of derde instantie ontdekt. Het al genoemde Lessons To Learn is een opzwepende rocker, die wordt gevolgd door het verbeten klinkende Jesus Child, dat ineens weer alle kleur uit de muziek trekt, maar op positieve manier. Grijs dekt hier de lading. Het nummer laat de omgeving waar je het album luistert eigenhandig enkele graden koeler voelen. Tot je in het korte bruggetje middels een paar goed geplaatste gitaarklanken wel ineens wat dotjes kleur op het palet gesmeerd worden. Het ingetogen Almost Home brengt je vervolgens weer terug op aarde en maakt dat de stilte die volgt op zichzelf ook als een ‘bonustrack’ aanvoelt. Een machtige derde, dit Collider.

Moke – Collider

1. Tears
2. Burning The Ground
3. Scratch Marks
4. Opening Up
5. I’ve Got Silence You’ve Got Sound
6. Didn’t Want My Love
7. Sing On
8. Straight To You
9. Lessons To Learn
10. Jesus Child
11. Almost Home