Het Turkse Moğollar startte in 1967 en was destijds de eerste band die traditionele Anatolische muziek met westerse pop en rock mengden. Hoewel nooit wereldberoemd geworden, is Moğollar altijd een cultband gebleven die je goed in de gaten moest houden. Niet vreemd dus dat het Britse platenlabel Night Dreamer de mannen van Moğollar naar het Nederlandse Haarlem haalde om daar in de Ardent Studio’s opnamen te maken voor direct-to-vinyl serie. De band pakte de opnamen aan dat er zowaar twee albums van geperst konden worden.

Voor het Anatolian Sun tweeluik maakten Cahid Berkay (cura, zang), Emrah Karaca (akoestische gitaar, zang), Serhat Ersöz (keyboards), Taner Öngür (bas) en Kemal Küçükbakkal (drums), met Ümit Adakale (bendir, asma Davul) als speciale gast, herbewerkingen van hun klassieke songs. Songs die vanaf 1971 op het Franse platenlabel Guild International du Disques op albums verschenen.

De band bestond in eerste instantie maar tot 1976, jaren waarin er al verschillende bandleden waren opgestapt en nieuwe tot de band waren toegetreden. De band kwam in 1993 weer bij elkaar voor wat eerste en reünie optreden leek maar vervolgens tot op heden duurt. Met originele bandleden Berkay en Öngür als basis en onder meer Cem Karaka’s zoon Emrah in de gelederen vond de band zichzelf stede weer opnieuw uit.

Even voor de duidelijkheid: Met Anatolië wordt traditioneel een kleiner gebied dan heel Turkije bedoeld, zonder het zuidoostelijke deel van het land. Anatolië grenst dan in het westen aan de Egeïsche Zee, in het noordwesten aan de Zee van Marmara en Thracië, dus aan Europa, in het noorden aan de Zwarte Zee en in het zuiden aan de Middellandse Zee.

Part 2 van Anatolian Sun brengt wederom acht tracks die in die typische stijl van Moğollar, een levendige mix van traditionele Anatolische folk, rock, pop, funk en psychedelica dynamisch zijn weg vinden. In vergelijking tot Part 1, waar het eerste gedeelte van de set traditioneler van karakter was en de band bij de tweede helft die traditionelere elementen met meer elektrische muzikale uitdaging oppakte doet de band dat op het tweede deel van Anatolian Sun gelijk al vanaf het allereerste moment.

Wat een heerlijke plaatkant wordt met het redelijk ingetogen en rijk traditionele Keşişleme opgezet en met Bi’ Şey Yapmalı, Buzlar Çözülmed en al helemaal met het opwindende Toprak Ana, één van de toptracks van de twee Anatolian Sun delen, vervolmaakt.

Het slotdeel van de tweedaagse opnamen die de band in de Ardent Studios in Haarlem maakte wordt opgezet met de twee korte tegelijk erg  aanstekelijke delen Iklığ en Berkay Oyun Havasi  om vervolgens met het lekker lome rijke gearrangeerde en knap opgebouwde Ölüler Altın Takar Mı, een ander hoogtepunt binnen de Anatolian Sun delen, en het lekker lang uitgesponnen slotstuk Alageyik Destanı, al net zo’n meesterlijke remake van de song uit 1972, afkomstig van hun meesterwerk Danses et Tythmes de la Turguie.

Erg fraai hoe Moğollar de kans aangeboden door het Britse platenlabel Night Dreamer heeft opgepakt om niet alleen hun oeuvre nieuwe glans te geven maar ook hun belangrijkheid in deze spontane direct-to-vinyl sessies te bevestigen. Terecht in twee verschillende vinyl platen verpakt is Anatolian Sun een absolute aanrader.