Wat is het lekker genieten op een terrasje met achter je de rode brandende avondgloed, en voor je op tafel een heerlijk geserveerde Mint Julep cocktail. De overheersende pepermuntsmaak geeft die bourbon net dat pittige karakter en vervaagt de alcohol in je hoofd. Een teveel kan nooit goed zijn, want voordat je het in de gaten hebt zit je de dag daarna met een fikse kater opgescheept. Niet zozeer het prettigste gezelschap om de dag te beginnen, zeker niet als deze ook nog een fikse dreun uitdeelt die de hele tijd na galmt.

Het uit Portland afkomstige duo Mint Julep loopt ook het risico om in herhaling te vervallen. Het liefdesstel leeft de vorige drie albums te lang op een roze wolk, en zweeft daardoor ver boven de realiteit uit. De kwetsbaarheid op het persoonlijke Stray Fantasies wordt door lichte relatie scheurtjes gekenmerkt, en is niet meer eenvoudig in de lieve dromerige voordracht van Hollie Kenniff te camoufleren.

Het is een pijnlijk maar mooi gegeven dat dit soort crisissen over het algemeen vaak goede platen opleveren. Zeker als de partner in crime tevens in het dagelijkse leven de rol van echtgenoot uitvoert. De good feel van weleer heeft een flinke verdovende klap gekregen. De vet kickende beat stompt wat meer van zich af, ook Hollie bevindt zich wat vaker op deze planeet en, en niet tien centimeter daar boven.

De ambient omlijsting van Keith Kenniff is verdwenen en in een meer eighties onderdompelende new wave georiënteerde sound opgegaan. De onderliggende wanhoop laat zich het beste naar het beeld van wat men jaren geleden al had stileren. De dreiging van de Koude Oorlog, en het verzuren van het milieu geeft die verbittering het beste weer. Rotzooi die opgeruimd moet worden, om het allemaal overzichtelijker te presenteren.

Het zijn de tempoversnellingen en subtiele gitaarflarden die het verschil maken. Mint Julep is net te voorzichtig hierin, en mag best wat minder ingetogen uitpakken. Het werkt namelijk prima, de avontuurlijke jungle bigbeats van het prettige afwijkende Escape en het gelijkwaardige Vakaras bewijzen dat wel.

Stray Fantasies is hunkering naar onderliggend verraad. Blinded gaat vanuit de fel schijnende zonnestralen richting het in gedachten blind staren in een relatie. De tekortkomingen worden pas opgemerkt als de ondergaande zon een verduisterende schaduw over het leven werpt. Het zijn net die kleine speldenprikken die van binnenuit zeer doen. De wanorde in titelstuk Stray Fantasies drijft met in echo’s vervagende vocalen steeds verder van die houvast af.

Toch wordt die twijfel door hoop weggenomen, die de opverende gemoedstoestand in deze wedloop van het leven metgezelt. Links haalt het positivisme de neerslachtigheid in, om al strevend als winnaar de eindlijn te passeren. Wat is het fijn om te weten dat er uit een keyboard niet alleen maar kille klanken tevoorschijn komen. Het ruimtelijke beminnende geluidsschilderij White Noise laat de gekleurde sound ademen om zich met de harde diepgang te mengen.die sensueel ritmisch de toon aangeeft. Er is zicht op een harmonieuze toekomst, al mag deze best wat minder licht verteerbaar zijn.

Met dit op het netvlies is het eenvoudig om op het sterke Iteration in te haken. De gemiste elementen vertonen zich nu wel sporadisch aan het oppervlak, nogmaals een bevestiging dat er veel meer in zit.