×

Recensie

Alternative

24 juli 2019

Minor Poet

The Good News

Geschreven door: Leon Pouwels

Uitgebracht door: Sub Pop

The Good News Minor Poet Alternative 3.5 Minor Poet – The Good News Written in Music https://writteninmusic.com

In de jaren zestig zijn muzikanten bijna koortsachtig op zoek naar het ultieme popgeluid. Phil Spector legt met zijn Wall of Sound een sterke basis neer. Deze vrijwel volledig georkestreerde aanpak maakt veel indruk, zo ook bij opkomende grootheden als The Beatles. Een latere samenwerking tussen beiden zou min of meer pijnlijk falen. Maar even een stap terug. The Beatles inspireren in navolging van deze methodische aanpak The Beach Boys tot hoogtepunten, met hierop aansluitende de creatieve teloorgangen van beide bands. Vervolgens wordt het stil, en niemand waagt zich meer aan het tot in perfectie uitbouwen van albums.

Wat heeft dit alles met het onbekende Minor Poet te maken. De kristalheldere sound van de genoemde voorbeelden komt op kleinere schaal in de vorm van het gelaagde mini album The Good News terug. Achter dit project gaat maar een naam schuil, namelijk die van Andrew Carter. Deze uit Richmond afkomstige Amerikaan beademt in alles het jaren zestig gevoel uit. Gooi hier nog de hitgevoelige zomerse flow van The Mamas & the Papas bij, en dan krijg je een duidelijke indruk waar Minor Poet voor staat. Om de nodige strubbelingen tegen te gaan is Carter alleen verantwoordelijk voor het eindresultaat. Live heeft hij wel een volledige band op het podium staan. Net als zijn debuut And How! is het een relatieve korte plaat, waarmee je direct het grootste struikelblok benoemd. Dit talent hoort eigenlijk in staat te zijn om met een langer werkstuk het publiek te verblijden.

Hoe uitgedokterd weerklinken de donkere bongo’s in samenmenging met de zomerse cleane gitaarakkoorden van het perfecte Tabula Rasa popliedje, en wat eindigt dit heerlijk in een ouderwetse Doo-Wop uitloop. Met de nodige radio airplay zou dit in de jaren tachtig revival van the sixties een gigantisch succes opleveren. In het tijdperk dat radiostations minder bepalend zijn, blijft het een lastige opgave. Mede doordat het vooral nostalgische gevoelens bij de conservatieve veertigers oproept. In de vroeger was alles beter mentaliteit is weinig ruimte voor nieuwe artiesten. Voor het hippe jongere publiek is het te saai en traag. Als veredelde single inclusief bonustracks zou het nog een beter waardeoordeel opleveren.

Tropic Of Cancer klinkt door de bas, gitaarriff en elektronica net wat eigentijdser, maar is in zijn totaliteit het zwakkere broertje van de sterke opener. Met het licht psychedelische ritme van Museum District pogen ze om een wat avontuurlijke track te maken, maar dit komt nu wat oubollig over. Daar veranderen de soulblazers en het clichématige einde weinig aan. Reverse Medusa vat samen wat de vorige nummers al laten horen. Ondanks de goede Adrian Olsen productie is deze veilige constatering wel de feitelijke waarheid. Nogmaals, had het uitgebracht als single, en bij drie songs gehouden. De wat donkere theatrale aanpak en surfkoortjes van Bit Your Tongue / All Alone Now en de dromerige door saxofoon geprikkelde Nude Descending Staircase moeten het tegen het betere eerste trio afleggen.



  1. Tabula Rasa
  2. Tropic Of Cancer
  3. Museum District
  4. Reverse Medusa
  5. Bit Your Tongue / All Alone Now
  6. Nude Descending Staircase