Fuzzy, psychedelische pop uit Manchester in een lo-fi jasje. Dat is Milk Maid in een notendop. Het creatieve brein achter Milk Maid is Martin Cohen, die ook deel uitmaakt van de rockband Nine Black Alps.

Yucca werd opgenomen op een achtsporenrecorder, thuis bij Cohen. Het resultaat is een sympathiek, rammelend album vol ruwe diamantjes. Het ongepolijste, primitieve geluid geeft de plaat zijn unieke charme maar lijkt hier en daar ook een echt sprankelend eindresultaat in de weg te staan. Het valt ook niet altijd mee de teksten te volgen. Dat is jammer, want Cohens soms confronterende schrijfsels voegen wel degelijk iets toe.

Yucca is een popplaat, zij het dat de productie dat hier en daar verbloemt. De song Can’t You See zit vol heerlijke melodieën en brengt het dwarse, latere werk van Blur wat in herinnering. Toch zou je dit nummer ook nog graag eens in een meer volwaardige productie horen, want dat het hitpotentie heeft is evident. Back Of Your Knees is een slepende, tijdloze popparel. Allengs wordt het nummer zwaarder en heftiger. De productie is echter weer bewust gruizig. Dat is lekker, maar van dit nummer zou je bijvoorbeeld ook best een volvette Oasis-versie willen horen.

Cohen geneert zich niet voor het oproepen van overbekende, klassieke popsferen middels bekende melodielijnen. Kill Me Again is sixties girls pop (The Crystals bijvoorbeeld) van welgeteld 49 seconden en Dead Wrong kent weliswaar wat morbide teksten, maar komt in eerste plaats toch over als een rock-‘n-roll-evergreen.

Op gepaste momenten doet Cohen het wat rustiger aan: Girl is een wat bitter liefdeslied en het akoestisch getinte Same As What geeft een prettig rustpunt tussen het zwaardere gitaarwerk. Het afsluitende, eenvoudige Someone You Thought You’d Forgot blinkt uit in doeltreffendheid en ontroert.

De psychedelische, lo-fi inslag van Yucca zorgt ervoor dat het album een eigen sfeer uitademt. Aan de andere kant lijkt de plaat ook een verkapt eerbetoon aan muzikale geestverwanten uit het verleden, want naast de eerdergenoemde bands die Milk Maid in herinnering roept, trekken ook namen als Guided By Voices, Swell en Jesus & Mary Chain voorbij. Het intro van de single Not Me doet bovendien wel heel sterk aan House of Love denken. Verder in het nummer barst het soort gepiep en gekraak los waar Jesus & Mary Chain zichzelf in 1985 mee lanceerden.

Yucca is dan ook geen album dat muzikale openbaringen brengt. Het roept vooral herinneringen op aan oudere psychedelische pop. Op het merendeel van de tracks maakt Cohen echter geen vuist. Hierdoor laat hij een wat lijzige indruk achter. Desalniettemin weet Yucca zijn weg naar de cd-speler toch best te vinden. De dwarse pop appeal van een handvol tracks prikkelt genoeg om een paar extra luisterbeurten af te dwingen.