Achttien jaar (!!) na hun laatste album Capricornia verschijnt er met The Makarrata Project een nieuw studioalbum van het Australische Midnight Oil. Een album dat optimaal bewijst dat de band niets, maar dan ook echt niets, aan energie en geloofwaardigheid heeft ingeboet.

Midnight Oil is altijd een politieke band geweest. Een rockband met een groot hart die de misstanden in thuisland Australië en de donkere geschiedkundige kanten van het land, als geen ander wereldwijd kon duiden. Met hun grootse wereldhit Beds Are Burning en albums als Diesel & Dust (1987) en Blue Sky  Mining (1990) als nadrukkelijk statement.

The Makarrata Project, het 7 tracks tellende album, waarvan de band alle opbrengsten zal doneren aan organisaties die zich inzetten voor gelijke rechten voor de oorspronkelijke inwoners van Australië heeft dan wel Midnight Oil als uitvoerende artiest op de hoes staan, de plaat is veel meer dan dat. Midnight Oil is als band meer de basis waarover de plaat vorm heeft gekregen.

Met de nadrukkelijk inbreng van muzikanten/vocalisten/instrumentalisten als Jessica Mauboy, Tasman Keith, Dan Sultan, Joel Davison, Kaleena Briggs, Bunna Lawrie, Gurrumul Yunupingu, Alice Skye, Frank Yamma, Sammy Butcher, Kev Carmody, Pat Anderson, Stan Grant, Adam Goodes, Ursula Yovich en Troy Cassar-Daley is The Makarrata Project een echt samenwerkingsproject geworden waar andere stemmen naast die van Midnight Oil zanger Peter Garrett te horen zijn, zelfs songs overnemen.

De band heeft zijn bekendheid ingezet om misstanden uit het Australische verleden, voor een groot deel ook te wijten aan de langdurige Britse overheersing, aan te kaarten en met deze plaat maken ze dat maar weer eens duidelijk.

Frontman Peter Garrett:“It’s been 250 years since Cook landed, when Aboriginal and Islander peoples’ children, land & waters were first taken away. Yet the impacts of the original dispossession are still widely felt. We urgently need to up the ante on Reconciliation generally and follow through on the ground breaking Uluru Statement. These songs are about recognising that our shared history needs settlement, and that more than ever, as the Statement From The Heart proclaims, we need to walk together to create a better future.”

Een duidelijk verhaal dat in 7 tracks met prominente teksten een sterk statement achterlaat.  Geproduceerd door Wayne Livesey die ook de wereldwijd zeer succesvolle Midnight Oil albums Diesel & Dust, Blue Sky Mining en Capricornia produceerde, heeft ook dit album die energieke Midnight Oil sfeer die hoe duidelijk in teksten ook altijd een hoopvolle drive heeft.

Verwacht met The Makarrata Project dus geen ‘normaal’ Midnight Oil album. Zoals eerder aangegeven heeft Midnight Oil muziek gecreëerd waarover gastbijdragen ruimte krijgen. Zo wordt de song Terror Australia gezongen door zangeres Alice Skye en de vocalen van Desert Man, Desert Woman zijn van Frank Yamma. Mooi van de band om anderen zo prominent de ruimte te geven hun bijdragen aan dit album te leveren en het statement te maken.

Het eerder uitgebrachte, en ijzersterke Gadical Land brengt het volle Midnight Oil geluid met blazers en al. Net als First Nation, waar dan wel nog een rap overheen gezet wordt. Het past wonderwel. Change The Date wordt nog wel ingezet door Garett maar vervolgd door de legendarische Gurrumul Yunupingu. Wind in My Head heeft eenzelfde soort opzet. Ook de erg sterke albumafsluiter Come On Down, die het door gastsprekers uitgesproken The Uluru Statement From The Heart opvolgt, heeft zo’n zelfde opzet.

The Makarrata Project is een logische stap voor een band die altijd politiek is geweest. Het opstaan voor de rechten van alle mensen in Australië in een tijd waarin een regering dat niet doet is niet alleen een duidelijk statement en tegelijk hartverwarmend. Een album dat in teksten ook jonge mensen bewust maakt van hun geschiedenis en ze aanspoort daar over na te denken.

The Makaratta Project is wel duidelijk een Midnight Oil ‘tussenalbum’. De samenwerking met producer Livesey beviel weer zo goed dat de band besloot nog veel meer songs op te nemen, dus echt met de band alleen. Dat lijkt een album te gaan worden dat volgend jaar zal gaan uitkomen.

Dat Midnight Oil helemaal terug is konden we drie jaar geleden in Paradiso al optimaal meemaken. Met The Makaratta Project horen we dat in de tracks die de band vrijwel op eigen kracht doet ook. Die ongebreidelde drive and force is nog steeds daar, ondanks het feit dat de band toch ook al, met wat onderbreking, vanaf 1972 bestaat. Ongelooflijk eigenlijk.