Op bejaarde leeftijd terugkijkend op het leven, wat zijn dan nog de essentiële waardes van het bestaan? Bij een wijze geleefde man die alles al gezien heeft ontbreekt de behoefte om de aarde rond te trekken. Het geluk zit hem in de kleine dingen, seizoengebonden veranderingen die zich recht voor je neus in de tuin afspelen. Kijk, het vingerhoedskruit staat weer in bloei. Maar pas op, want deze plant is giftig en kan hevige darmklachten veroorzaken. Het Nederlandse volk vertroetelt Jan Wolkers als hij in zijn nadagen bij het jeugdprogramma De Achtertuin van Jan Wolkers van Villa Achterwerk een rondleiding in zijn natuurlijke omgeving geeft.

Michael Hurley is een gepensioneerde folkzanger die net als Nederlandse grootste schrijver verliefd is op de natuur en als bijna tachtig jarige de wereld met de verlate kampvuurplaat The Time of the Foxgloves verblijdt, waar het instrumentale Knocko the Monk dat overzeese achtertuin gevoel aangeeft. Zonder Texelse stranden, maar wel met het hemelrijkende platteland van Astoria als decor. Dicht bij huis, in de The Rope Room studio van het Fort George Brewery complex, waar ruim 40 biersoorten gebrouwt worden, werkt de in Oregon woonachtige muzikant samen met bevriende muzikanten aan een prachtige intieme aanvulling van zijn nalatenschap.

Met een gezelschap bestaande uit een viertal gastzangeressen (Kati Clayborn, Lindsay Clark, Josephine Foster, Betsy Nichols), bassist Luke Ydstie, multi-instrumentalist Nate Lumbard en een aantal amicale violisten en banjospelers krijgt het landelijke The Time of the Foxgloves die uiteindelijke vorm. Het is duidelijk dat de inspirerende werkplek het speelplezier versterkt. Het in alcoholdampen gevangen Beer, Ale and Wine geeft het ultieme vrijdagmiddagborrel weekendgevoel aan. Klassieker Time Is Right wordt tot het twee promille geelbruin schuimende Love Is the Closest Thing omgedoopt.

Het heerlijk naar het verleden memorerende Are You Here for the Festival roept het concertverlangen op. Juist die landelijke violen staan in deze hedendaagse aanklacht tegen de maatschappelijke keuze om optredens af te blazen centraal. Een protestsong volgens de oeroude tradities, het verlangen op de voorgrond plaatsend. Het zijn betekeningswaardige opgebouwde herinneringen die de eenzaamheid van verlaten festivalweides opnieuw hoop inblazen. Het oude versleten lichaam van Michael Hurley bezit nog steeds die ruimdenkende jonge geest, wat hem duidelijk bij de pure latere generaties muzikale verhalenvertellers zeer geliefd maakt.

Sweet Home Alabama. De Louvin Brothers compositie is tot een evergreen uitgegroeid. Michael Hurley laat de prachtig bezongen vaderlandse passie intact, door er met de moederlijke vocalen van Betsy Nichols een liefdevol duet van te maken. Dat familiare karakter van The Time of the Foxgloves zit hem juist in die warme samenzang. Het ronddolende spookgeluid van stamboomhoudster Kati Claborn, de vroegoude zingende zaag vocalen van Josephine Foster in Jacob’s Ladder en de verzorgende zusterlijke warmte van Lindsay Clark. De soberheid van het eerder op Watertower verschenen Lush Green Trees krijgt een huilerige vocale snik en jazzy basklarinet injectie.

Se Fue En La Noche; de nachtelijke doorreis van een cowboy, gewapend met zijn gitaar op zijn rug welke ook de belastende zware levenservaringen met zich meedraagt. De klaagzang van Michael Hurley als een Amerikaanse Don Quichot, Nate Lumbard als zijn maatje Sancho Panza; die een breed arsenaal aan bruikbare instrumenten met zich meesleurt. De luie Boulevard avondwandeling heeft het voort sjokkende tempo waarmee de hoog bejaarde Michael Hurley zich tegenwoordig tevreden voortbewegend, al jarenlang door de bonustijd ingehaald. The Time of the Foxgloves, het startpunt van het festivalseizoen met een vooruitziende blik op de eeuwige jachtvelden.