Micachu heeft een bijzondere connectie met klassieke muziek. Al op haar vierde streek ze haar eerste noten op de viool, en in 2008 schreef ze een stuk voor het London Philharmonic Orchestra. Ook op haar nieuwe album Chopped & Screwed, wortelen de klassieke klanken zich diep in de muziek. Maar om haar werk te scharen naast componisten als Steve Reich gaat te ver.

De vrouw achter Micachu & the Shapes is Mica Levi (1987), een Britse singer-songwriter, componist en producer. Als DJ en MC in de Londense undergroundscene bracht ze in 2008 een mixtape uit getiteld Filthy Friends. Hiervoor riep ze de hulp in van bevriende muzikanten, waaronder singer-songwriter Jack Peñate. Daarnaast studeerde ze enkele jaren aan de Guildhall School of Music and Drama, en richtte met Raisa Khan (keyboard) en Marc Pell (drums) Micachu & the Shapes op. Nadat de band in 2008 een contract tekende bij Rough Trade Records, kwam in 2009 het debuut album Jewellery uit, dat speelser en kinderlijker klinkt dan de nieuwe plaat.

Toegankelijk is Chopped & Screwed allesbehalve, maar geslaagd des te meer. Het album is een live-opname van stukken die Levi heeft gecomponeerd in opdracht van het London Sinfonietta, dat de stukken ook uitvoert. Het gezelschap wilde stukken met als uitgangspunt de inspiratiebronnen van Levi. Dat is voor haar bijvoorbeeld een lp die afwisselend snel en langzaam wordt afgespeeld. In de stukken uit zich dat in fragmenten die in verschillende tempi worden uitgevoerd.

Een gezellige plaat is het niet. De nummers doen koud en kil aan, alsof je onder een koude douche staat. De atonaliteit die hier en daar de kop opsteekt draagt daar aan bij. De instrumenten (voornamelijk strijk- en blaas) worden op zo’n manier gebruikt dat ze mechanisch en hier en daar industrieel klinken. Daarbij maakt Levi gebruik van zelfgemaakte instrumenten, die geluiden produceren die eigenlijk niet thuis te brengen zijn en waardoor het geheel soms zelfs de electro-kant opgaat. Mica Levi staat bekend om haar excentrieke stemgeluid: een beetje lui, niet geheel zuiver en hier en daar klagelijk. De lichte vervorming van haar stem, versterkt haar typische geluid. Het is afstandelijk en dat past perfect bij het ijzige klank van de strijkinstrumenten.

Chopped & Screwed houdt het midden tussen electro, klassiek en, zoals Levi haar muziek zelf omschrijft, pop. Het nummer Low Dogg gaat zeker die richting op maar is, net als de rest van het album, veel te koel en industrieel om het label pop er op te plakken.