Het laatste studioalbum van Metallica (Death Magnetic) verscheen in 2008 en als we Lars Ulrich mogen geloven verschijnt de opvolger pas in 2015. Na de lange tournee ging de band namelijk niet direct aan de slag met een opvolger, maar knutselde samen met Lou Reed aan het abominabele Lulu en werkte vervolgens lang aan een speelfilm. Die film heet Through The Never en verschijnt medio oktober in de bioscopen. Het verhaal van de film speelt zich af rondom een Metallica concert. De nummers die de band in de film ten gehore brengt zijn nu als live cd verschenen.

Het goede nieuws is dat dit de beste klinkende Metallica cd is sinds het titelloze (Black) album uit 1991! Metallica is zeer goed op dreef en Hetfield’s stem klinkt zoals we hem het liefst horen. Dat het merendeel van het repertoire van de eerste vijf albums komt is logisch, want de eerste helft van de Metallica catalogus is van wereldklasse, terwijl de tweede helft van het oeuvre varieert van redelijk (Load, Reload), matig (St. Anger) tot onthutsend slecht (Lulu). Het concert opent traditiegetrouw met de Morricone klassieker Ecstasy of Gold waarna de ene na de andere klassieker voorbijkomt. De setlistkeuze stelt zeker niet teleur. Integendeel de band heeft een uitstekende selectie gemaakt en laat zelfs vaste waarden als (het toch wat saaie) Seek & Destroy achterwege en kiest voor Hit The Lights van het baanbrekende debuut. Opmerkelijk is de instrumentale afsluiter Orion, een nummer waar voormalig bassist Cliff Burton destijds zo enthousiast over was. Dat dit een soundtrack voor een film is hoor je terug in sommige passages; zo is het intro van One met tig bommen wel erg lang, duurt het meezingen in The Memory Remains en het intro van Nothing Else Matters net even te lang en is het afbreken van Enter Sandman voor een incident (?) ronduit vreemd. De film zal e.e.a. wel duidelijk maken. Het zijn echter kleine minpuntjes bij een verder uitstekend livealbum.

Elke Metallica fan zal natuurlijk wel een nummer missen, maar je kunt nu eenmaal niet iedereen tevreden stellen. Persoonlijk had ik bijvoorbeeld graag de Holocaust cover The Small Hours gehoord. Dat nummer met z’n zware, zagende riff is bij uitstek geschikt voor Metallica, maar de band speelt het helaas zelden. Met uitzondering van Death Magnetic en de nageboorte Beyond Magnetic viel er de laatste twintig jaar weinig te juichen voor Metallica fans. Met Through The Never valt er een positief lichtpunt te noteren. Hopelijk heeft de band voldoende inspiratie opgedaan om nog eens lekker te vlammen op het volgende studioalbum.

Tracklisting Through The Never:

Disc1:

1. The Ecstasy Of Gold
2. Creeping Death
3. For Whom The Bell Tolls
4. Fuel
5. Ride The Lightning
6. One
7. The Memory Remains
8. Wherever I May Roam

Disc2:

1. Cyanide
2. …And Justice For All
3. Master Of Puppets
4. Battery
5. Nothing Else Matters
6. Enter Sandman
7. Hit The Lights
8. Orion