×

Recensie

Alternative

03 april 2019

Mekons

Deserted

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Glitterbeat

Deserted Mekons Alternative 4 Mekons – Deserted Written in Music https://writteninmusic.com

Ontstaan op de punkgolven van 1977, is Mekons nu al ruim veertig jaar een relevante band. Halverwege de jaren tachtig wijzigde de groep uit Leeds drastisch van koers door de folk en country op te zoeken. Het bleek een goed idee, getuige de albums die de band vanaf die tijd uitbracht. Inmiddels zijn alleen Jon Langford en Tom Greenhalgh nog over van de oerbezetting maar de rest van de band is zeker niet van gisteren. Multi-instrumentalist Lu Edmonds alleen al is goed voor een imposant cv (o.a. PiL, The Damned en Shriekback).

Deserted kwam tot stand in de woestijn, niet ver van Joshua Tree, Californië, waar Mekons-bassist Dave Trumfio een studio heeft. De luidruchtige, meerstemmige folkrock van Lawrence of California is een van de meest kenmerkende vruchten van het verblijf in de woestijn.

In de ongepolijste ballad Harar 1883 volgen we Arthur Rimbaud in Ethiopië, het is een fijne track en niet de enige song die refereert aan de dichtkunst van de negentiende eeuw: In The Desert is deels gebaseerd op het sonnet Ozymandias van Percy Shelley. In de tweede helft van de song volgt een verrassende interruptie: ‘My name is Blank, a creature of Bush and Blair / Darkness and despair, darkness and despair’. Met Weimar Vending Machine / Priest? brouwt Mekons een puike mix van Kurt Weill en David Bowie die verschuift van donker en theatraal naar stampend en energiek, met een knipoog naar Iggy Pop (‘Iggy pops up in Berlin’).

Elders keert de band weer even terug naar de kale, scherpe postpunk van begin jaren tachtig (In The Sun / The Galaxy Explodes) om daar vervolgens de nodige vocale creativiteit en effectvolle gitaren tegenin te brengen, als een samenwerking tussen Gang of Four en Shriekback. Mirage betreedt vergelijkbaar terrein maar is ruwer, met krassende gitaren en een onverstoorbare ritmetandem. Heerlijk, die variatie die Mekons op Deserted laat horen.

Naar het einde van de plaat toe brengt de band nog de vertrouwd klinkende folky indiepop van Andromeda en het atmosferische After The Rain. Het zijn vooral Susie Honeyman (viool) en  Sally Timms (zang) – beiden maken overigens ook alweer bijna 35 jaar deel uit van Mekons – die deze post-apocalyptische song zijn karakter geven. De instrumentale uitloop van het nummer, én het album, trekt je langzaam maar zeker de woestijn in.

Mekons vaart al veertig jaar een eigen koers, wars van trends en niet onderhevig aan intern gekonkel of muzikale armoede. De voormalige groep socialistische studenten hebben de punkideologie levenslang hooggehouden, zonder muzikaal vast te lopen of een parodie op zichzelf te worden. Dat is bewonderenswaardig en al reden genoeg om Deserted te beluisteren. Daar komt nog bij dat de plaat ook nog eens lekker voedzaam is, zowel muzikaal als tekstueel.

https://www.youtube.com/watch?v=DFlbDfaBN5Y


  1. Lawrence Of California
  2. HARAR 1883
  3. In The Sun / The Galaxy Explodes
  4. How Many Stars?
  5. In The Desert
  6. Mirage
  7. Weimar Vending Machine / Priest?
  8. Andromeda
  9. After The Rain