De soberheid waarin Erin Birgy tijdens het schrijfproces van Life, and Another vertoeft vormt het illustratieve decor voor haar zomerse songs welke nu sterk van een flinke dosis aan gekruide Mexicaanse pittigheid en een vleugje ophitsende romantiek doordrenkt zijn. Reken er maar op dat de dagen die ze in een afgelegen hutje aan de rand van Rio Grande doorbrengt niet alleen met overuren aan werkschema’s gevuld zijn. De afzondering met haar partner, de van Big Thief bekende percussionist James Krivchenia levert uiteraard de nodige broeierige gepassioneerde nachten op. Ook keyboardspeler Zach Burba waar het liefdespaar in Iji mee samenspeelt en gitarist Meg Duffy van Hand Habits zijn weer van de partij. Kortom, het stabiele fundament van voorganger Dolphine is aanwezig, waardoor het meer dan logisch is dat de vijfde plaat van Mega Bog aardig op haar voorganger voortborduurt.

Flower is het verleidende Erin Birgy en James Krivchenia liefdesspel. Twee muzikanten die elkaar ophitsen en waarbij Zach Burba en Meg Duffy de stille getuigen rol volledig uitspelen. De kern van Life, and Another, levens die samensmelten om tot een ultieme vorm van genotsbeleving te komen. Het afgedwongen afscheid om daarna het verlangen naar elkaar sterker op te eisen. De kilheid van het opofferen van de eenzaamheid om vervolgens in Weight of the Earth, on Paper te verdrinken. Het klinkt allemaal zo cliché, maar Life, and Another is een goed uitgewerkte liefdesverhaal, verpakt in Zuid-Amerikaanse jazz en exotische zonnige bastaardstromingen. Vluchtig, ophitsend en broeierig. Een crime passionel, waarbij er openlijk met andere instrumenten en stemmingen geflirt wordt. Het mysterie van de onnavolgbare teksten, het vleugje sensuele Maybe You Died Americana, en de filmische Hollywood warmte in het smerige door Meg Duffy uitgespeelde Ameleon.

Toch geeft het Amerikaanse Life, and Another vooral de integratie met het Europese erfgoed weer. De Station To Station sensualiteit met het zwart-witte jaren tachtig randje. Verslaafd aan de liefde, verslaafd aan het uitdagen. Het heeft een heerlijk soulclubsfeertje waarmee je naar die Londense live dansavonden teruggaat, waar een bijbeunende studerende saxofonist zich bij het spelende podiumgezelschap voegt. Improviseren en incasseren. Rokerig en zwetend van het in extase raken door de talloze voortvluchtende klanken die zich aan de nicotinewolken in de Polaroidbruine ruimte vastkleven. De opleving van een smeltkroes aan culturen in een metropool welke zich in een wankele wereld staande houdt. De verbintenis in de nachtelijke uren, ver weg van alle ellende.

Die triestheid openbaart zich wel in de instrumentale stukken. Darmok, Adorable en Bull of Heaven gaan van dromerig zweverig ontwakend in het ochtendlicht naar zware vroeg invallende avondduister toe. Heel eventjes is daar de binding met de harmonieuze in verval geraakte wereld die gemeenschappelijke vriendelijkheid voor het noodgedwongen egocentrische individualisme opoffert. De toch al stroeve overgang naar het mierzoete Obsidian Lizard roept de nodige verbazing op, al zijn we die alweer snel vergeten als Before a Black Tea zich aankondigt waar bijtende punk met geschoolde new wave en sixties psychedelica hand in hand gaat. Het zijn dit soort wendingen die van Life, and Another een spannende boeiende plaat maken.