Mathijs Leeuwis is een begenadigd kunstenaar. Zijn in blues gedrenkte, met folkinvloeden doordesemde liedjes als singer-songwriter onderscheidden zich, net als die van maatje Jeroen Kant, door hun directheid en laagdrempeligheid in het Nederlands. Zonder franje of onnodige opsmuk gebracht met daarbij de keuze voor authentieke instrumenten, dat tekende Mathijs bijvoorbeeld op Wachten Op De Klap.

In 2019 verscheen Galibier. Het in muzikale beelden toonzetten van het beklimmen van de Télégraphe, de Galibier, de Mont Ventoux en de afdaling van de Lautaret en het verklanken van meer nog uit de wielerwereld: Mathijs wist ons mee te nemen, de pedalen op én de bergen in. De wielrenminnende muziekliefhebber werd geraakt door de wielrenminnende muzikant. Een unieke ervaring dat album en tot de verbeelding sprekend; de mystiek rakend van een aantal imposante klimmen en dat in muziek weten te vangen. Belangrijk op dat album: de toon en de klanken van de pedal steel gitaar.

We zijn ruim een jaar verder inmiddels. De ontdekkingsreis van singer/songwriter naar beeldende muziek over de wereld van het wielrennen is voortgezet, maar anders dan je misschien zou mogen verwachten. Niet langer is een bewust bekende wereld of een deel daarvan het thema. Mathijs dacht na over zijn geheugen en over hoe ons menselijke geheugen vorm geeft aan herinneringen: wij bundelen die tot een voor ons samenhangend geheel en niet zelden vormen die herinneringen de basis waarop we keuzes maken. En ga er daarbij maar vooral van uit dat ons geheugen niet perfect is. Mathijs ziet daarin een overeenkomst met analoge apparatuur: die is evenmin perfect en juist dat niet perfecte, dat niet perfect kunnen zijn kleurt de verhalen, kleurt onze beleving, kleurt onze herinnering. Hoe vaak maken we dat zelf niet mee? Je herinnering schildert je beleving door jouw ogen, maar neemt ook jouw emotie van dat moment mee en die twee smaken worden gemengd. De tijd kleurt je herinnering daarna ook nog eens bij. Draadjes vallen weg, misschien vullen je gedachten wel eens iets aan. Je herinneringen zijn uiteindelijk datgene wat je geheugen ervan maakt. Niet perfect: het is wel wat het is. Zoals Mathijs het op zijn Bandcamp-pagina vermeldt: “Go forth, forget, recreate”.

Analoge apparatuur is evenmin perfect. Het mooie is dat Mathijs zeer consciëntieus, zeer weloverwogen het opname- en mixproces is in gegaan. Dat kun je zien aan de prachtige insteek bij het vinyl waar Mathijs het opnameproces op uit de doeken doet. De ene kant ervan beschrijft de opname, de andere kant het mixen. De twee kanten onderstrepen de overeenkomst met het menselijke brein. Het is een mooie illustratie bij de tekst op Bandcamp. Généalogies I en Généalogies II zijn geen composities waar je veel beschrijving aan moet wijden. Beide composities vragen beleving, ervaring. De muziek hoorde bij de gelijknamige installatie in theater De Nieuwe Vorst in Tilburg. Je kunt je er alles bij voorstellen als je naar Généalogies luistert.

Gebruikte Mathijs de pedal steel op Galibier al om sfeer te verklanken, om je in het moment te brengen, nu stap je gewoon in beleving, voor je opent zich een landschap in klanken, waarbij het hier en nu van waar je bent er eigenlijk niet toe doet. Wat je ervaart, is de beleving van Généalogies. Généalogies vraagt dat je ervoor open staat, vraagt dat je wilt luisteren, gaat voorbij aan de vluchtigheid, zet juist de tijd stil: de muziek is alles. Verklankt en verstilt tegelijk. Een ideale reisgenoot in deze tijden van lockdown waarbij je niet meer nodig hebt dan muziek om zo in het comfort van je favoriete luisterpositie even helemaal weg te zijn. Gun jezelf de ruimte, gun jezelf de tijd en onderga Généalogies. En neem dan ook de tijd om even te genieten van het fraaie hoesontwerp van Janine Hendriks. Elke hoes is een uniek exemplaar. Hoe mooi de paradox tussen de ode aan het imperfecte en de zeer gedetailleerde en zorgvuldige verzorging van Généalogies. Mathijs is voorbij aan de drift om de hoogste cols te beklimmen, hij ontdekt in en door zijn muziek nieuwe wegen die hem verder brengen. Het is mooi dat hij zijn ontdekkingen met ons deelt. Benieuwd waar zijn muziek hem verder brengt. Dit is alvast weer een heel mooie stap.