Het is 2007 als Maserati met hun tweede album Inventions for the New Season opeens door een groter publiek wordt opgepakt. Vanuit het muzikale hart van Georgië, en thuisbasis van The B-52’s en REM in Athens bouwt de band aan hun dromerige psychedelische rocksound. De waardering van collega’s uit het werkgebied is enorm, het is dan ook veelzeggend dat Bill Berry de voormalige REM drummer, zijn medewerking aan de zevende studioplaat Enter the Mirror verleent. Een vrijwel instrumentaal hoogtepunt, als je de voorgeprogrammeerde computerstemmen tenminste uitsluit.

De stilte van vijf jaar heeft de band goed gedaan. Er is altijd al een ontwikkeling in het geluid van Maserati hoorbaar. Na het noodlottige overlijden van eerste drummer Jerry Fuchs in 2009, wordt er vervolgens standvastig nog niet van de sound waarmee de band een plekje in de harten van hun fans opeist afgeweken. Nu staan ze voor een nieuwe uitdaging, namelijk het presenteren van een ander veel breder georiënteerde klanksoort.

Het statige 2020 heeft iets futuristisch, maar dan gezien door de ogen van de Krautrock scene zoals deze rond 1970 voor de nodige opschudding zorgt. Hoe ziet de wereld er vijftig jaar later uit. Nou, behoorlijk beroerd! Het zijn dus niet de zachte robotstemmen in het aansluitende A Warning in the Dark die een organiserende rol vervullen en de maatschappij onder controle houden. We weten ondertussen wel anders. Maserati manoeuvreert zich met de nodige synthesizer technologie en mechanische beats door de eerste twee tracks heen om pas met de stevige gitaar interrupties het rockverleden toe te laten.

De sfeer is destructief grimmig, wat eigenlijk ook al in de tracktitels terug te lezen is. Nadat de bas zijn intrede doet wordt je in een indrukwekkende reis door het muzikale geweten meegesleurd, waarbij jaren tachtig postpunk soundscapes hand in hand met harde techno aanvallen gaan. Het is duizelingwekkend dromerig met prachtige vergeten interpretaties uit het verleden, waarbij de nadruk op de laatste drie decennia van de vorige eeuw ligt.

Aan de bombastische new wave klanken van het energieke Killing Time wordt hard metal slagwerk gekoppeld met daaroverheen fabuleuze dreunende donkere Chris McNeal baslijnen die zo heftig binnenkomen. Wat gitaarwonder Matt Cherry vervolgens uit zijn gitaar tovert is niet zozeer de vraag, maar juist waar hij het tevoorschijn haalt. Ondanks het indrukwekkende begin komt de geoliede machine pas echt in het met progrockorgeltje en krijsend gitaarspel door de seventies beïnvloede retro-gevalletje Der Honig tot gang.

Verwacht niet dat je de band dan eindelijk volledig begrijpt, integendeel! Met Welcome to the Other Side wordt je vol verwarring door disco baspartijen, postpunk slagwerk en ijzige robotzang en psychedelisch gitaarspel een andere richting ingeduwd. En voordat je het in de gaten hebt neemt die metalkant het zonder enige aankondiging weer over. Het strakke Empty is tevens een gewelddadig onbegrijpelijk huwelijk tussen zware hardrock uitspattingen en springerige new wave synthpop. Met Pink Floyd-achtige psychedelische opbouw zorgt het overtuigende Wallwalker voor de afsluitende klapper van het geheel.

Het mag duidelijk zijn dat de veelzijdige producer John Congleton zoals altijd in topvorm verkeerd, en meer nog dan het maximale uit Maserati haalt. Het zal de heren zelf ook verbazen om terug te horen waar ze toe in staat zijn. Enter the Mirror en stap in de ongelofelijke wereld van het vernieuwde Maserati binnen.