December staat niet alleen in het teken van lijstjes, de relatieve rust geeft ook ruimte om door tot dusver onbesproken releases heen te gaan. Muzikant Martin Kuiper, opererend vanuit de Achterhoek, bracht in juni zijn debuut To Feel Is To Believe uit. Dit mede na aansporingen van bevriende muzikanten. Een album was er nog steeds niet van gekomen, inderdaad. Dat kwam overigens mede doordat Kuiper in het verleden drukdoende was met zijn interviewplatform FaceCulture en diverse formats van zijn hand, waaronder Behind the Music.

Kuiper had al het nodige materiaal liggen, toen hij aan de plaat begon te werken. Het oudste song-idee dateerde al van eind jaren negentig. En zo waren meer songs die al een tijd hadden liggen rijpen. Samen met een mooi kwartet aan muzikanten nam Kuiper zijn plaat op in muziekstudio Hillroad Records. Zijn muzikale partners waren: Erik Neimeijer (piano, elektrische gitaar, bas, synthesizers, harmonica, zang), van Lorrainville en Bökkers, Jim Zwinselman (akoestische gitaar, elektrische gitaar, drums) bekend van onder meer Jimmy Diamond, Bökkers en Strand of Oaks, Seb van Dijk (drums, tamboerijn) en Efraim Trujillo (saxofoon) van New Cool Collective

Kuiper kan zijn ruime levenservaring kwijt in zijn teksten, waar hij dan ook zijn ziel en zaligheid in legt. De altijd weer terugkerende werkverplichtingen komen langs in Until I Die, een song die vocaal prima wordt uitgerold en door piano en een vinnig gitaarsolo’tje wordt verrijkt. Het even ingetogen als doorleefde, door piano aangedreven Ice Flower gaat over pesten en wat dat doet met het slachtoffer. De song mondt wel uit in perspectief: ‘To the place where frost blooms on glass’. Aan de andere kant is er de kracht van de glimlach en de aanstekelijke ritmiek van So You Left Me with a Smile.

In de rol van frontman en vocalist valt er voor Kuiper op sommige tracks nog wel wat te winnen, qua instrumentatie heeft hij het met zijn medemuzikanten (en koortje) doorgaans goed voor elkaar: Ordinary Magic, over het najagen van je dromen, kent weer die mooie, vaker aanwezige, piano- en gitaarwisselwerking en fijne samenzang. You and I wint mooi aan gloed en kracht. Hier worden weer andere vocale registers opengetrokken.

Mood staat (inderdaad) voor een stemmingswisseling: vocaal sterk, vol ingehouden spanning en vertwijfeling. Kortom: een song die indruk achterlaat. Een ander hoogtepunt is Always (All the Things I Want); hier laat de band mooie, soft-psychedelische, zweefpop horen met ragfijn gitaarwerk en effectieve pianoklanken. Hier sluit de finale over een al dan niet voorbije liefde, Out of Me, muzikaal mooi op aan, al voegt de band hier nog een subtiele, fraaie saxofoon aan toe. ‘To feel is to believe / Or is this just a phase I’m going through’. Een sfeervol en mooi gedoseerd slotakkoord van dit debuut dat voldoende aanknopingspunten bevat voor meer. En dat zal er dan ook komen: To Feel Is To Believe is het begin van een drieluik.