×

Recensie

Roots

29 juli 2024

Mark Brown

Happy Hour

Geschreven door:

Uitgebracht door: eigen beheer

Happy Hour Mark Brown Roots 3.5 Mark Brown – Happy Hour Written in Music https://writteninmusic.com

Tijdens zijn kinderjaren In North Carolina luisterde hij al naar Johnny Cash, die markante muziek met de verhalen die de rauwe essentie van het Amerikaanse leven illustreren, zou Mark Brown nooit loslaten. Zijn eerste concert van Tom Waits in 1975 is een andere bepalende factor voor zijn verdere muzikale ontwikkeling. De ondertussen naar New York singer -songwriter en gitarist musiceerde er met zijn band Uncle Buckle en bevriende muzikanten.

Op zijn derde solo etappe zorgen die oude vrienden voor instrumentale backing, naast gitarist Ken McGloin legt Dean Jones met banjo en klavieren sfeervolle accenten bij het snarenspel van . die  Uiteenlopende muziekstijlen worden hier  geëxploreerd, daarbij is het niet alleen het wat rafelige, schorre stemtimbre dat aan Waits en Cash herinnert.

De titelsong komt dicht in de buurt van de verrichtingen van ‘The Man In Black’ met een in gestrekte draf voorbij hollende, uitgelaten western passage. Met Long Time blijven we nadrukkelijk in de prairiesfeer, warme pedalsteel klanken vermeien zich met het overige snarenwerk.

Gasoline Hands refereert naar de ritmiek van steelbands uit het Caraïbische gebied. In Acetone worden eveneens zwierige orgelklanken met exotische ritmiek gecombineerd. Terloops heeft Brown het over de gelijkenissen en verschillen over gebruiken aan beide kanten van The Mason Dixieline in Davenport en Deer Cut and Wrapped.

Over de veertien tracks hangt onveranderlijk een losse, informele sfeer, het begint al op de cover van het hoesje met een foto van Mark Brown tussen scharrelende meeuwen op een vuilnisbelt.



  1. Scratch
  2. Davenport
  3. Inertia
  4. Happy Hour
  5. Long Time
  6. Gasoline Hands
  7. Broken Glass
  8. Acetone
  9. Deer Cut and Wrapped
  10. Napanoch
  11. God Bless Me Jesus
  12. The Ridge
  13. PCP
  14. The Unanswered Prayer