Ingetogen. Warm. Zo klinkt Margriet Sjoerdsma op het eerste nummer van A Tribute To Eva Cassidy. Opener In The Early Morning Rain is stemmig vormgegeven met daarin als bijzonderheid de samenwerking met Danny Cassidy, de broer van de helaas te jong overleden Eva op viool.

In de arrangementen heeft Margriet ervoor gekozen de muziek klein te houden. Geen poespas, geen onnodige opsmuk. Het fraaie basspel van Cord Heineking en de gitaar van Arie Storm vormen het perfect gezelschap voor de stem van Margriet en de viool van Danny. Geen kopie van Eva Cassidy. Dat is Margriet niet en dat wil ze niet zijn.

De vraag hoe je een eerbetoon maakt als diegene aan wie je dat eerbetoon brengt, zelf alleen covers zong, komt op. Als je er zo over praat, lijkt het lastig. Tegelijk, Eva Cassidy zong de nummers op zo’n eigen wijze dat juist in de manier waarop zij ze zong en de emotie die zij in de nummers legde, veel, zo niet alles van haar zeggingskracht klonk. Waar Margriet al jong kennis maakte met de stem van Eva, was het de hernieuwde kennismaking die zij met de muziek van Eva had, die haar inspireerde dieper in haar muziek te duiken. Bij de verschijning van de biografie van Eva Cassidy werd zij door de schrijver gevraagd vier liedjes van Eva te zingen. Die hernieuwde kennismaking zette Margriet op het spoor en maakte de gedachte wakker een hele theatertour aan de muziek van Eva te wijden.

De songkeuze is daarbij een mooie staalkaart van de muziek die Eva graag deelde. Er zijn country-, folk-, jazz-, gospel- en bluesinvloeden terug te vinden in de negen nummers en het zijn ook die invloeden geweest die Eva wist te verenigen in haar stem. De arrangementen, rijk in hun kleinheid, geven veel ruimte aan zowel de stem van Margriet als aan de instrumenten die tegelijkertijd nooit overheersend zijn in de muziek. Wade In The Water laat dat heel mooi horen. Zowel gitaar, bas als viool komen alle sterk aan bod, maar de hoofdmoot is de stem van Margriet.

Waar het album warm en ingetogen opent, is het meer dan ingetogenheid dat we terughoren op deze langspeler. Waar in It Doesn’t Matter Anymore de blues aan de dag wordt gelegd, zet Margriet daarin subtiel haar accenten. Ze beleeft het nummer. Maakt het zich eigen. En dat is feitelijk wat over de volle breedte van het album geldt. Luister maar naar Time After Time dat in de uitvoering van Cyndi Lauper destijds een hit werd. Ontdaan van extra lagen en teruggebracht naar de begeleiding van bas en gitaar, zet Margriet hier een kippenvel veroorzakend uitvoering van neer en geeft het nummer, ook door de tussentijdse loopjes van bas en gitaar zowat een nieuw leven en een diepere betekenis.

Een eerbetoon dat niet bedoelt klakkeloos na te volgen, dat puur en eerlijk de muziek vertolkt van Eva Cassidy en dat met emotie en uiterst zorgvuldig wordt gebracht, dat is A Tribute To Eva Cassidy. Niet alleen brengt het album de muziek van Eva Cassidy opnieuw tot leven, het laat tegelijk horen dat in Nederland een zangeres rondloopt die op haar eigen wijze en met een warme stem muziek van anderen kan vertolken zodat je er stil van wordt.  Hier klinkt Fields Of Gold nog eens en terwijl Arie Storm, Danny Cassidy en Cord Heineking de mooie spaarzame begeleiding verzorgen, waait er buiten een kille wind en warm ik me aan de stem van Margriet.