Heerlijke melancholische sound welke zich het beste laat beluisteren in de tijd dat de blaadjes van de bomen vallen. Muziek om jezelf van de buitenwereld af te sluiten, hooguit in gedachte uit het raam naar de weersveranderingen starende. Het singer-songwriting begin van titeltrack The Advice to Travel Light werkt zich toe naar een sterk door post-punk beïnvloed geluid. Dit komt voornamelijk door het invallen van de gitaar die er net een andere twist aan geeft. Het einde is bombastisch als een onverwachte regenbui, en eigenlijk vat die song Marble Sounds al perfect samen. Melancholische hedendaagse singer-songwriting georiënteerde groepssound met een flink post-punk randje.

Pieter Van Dessel is de spil van dit muzikale gezelschap; in 2007 opgericht in de Belgische hoofdstad Brussel, en ondertussen al verantwoordelijk voor het vierde album. Om het geheel meer kracht te geven maakt het vijftal hier van verschillende gastzangers zoals Renée Sys, B. Jean Baudouin en Marino Roosen van Bonfire Lakes gebruik. Tevens wordt er flink aan de sound gesleuteld, en worden viool, cello, hoorn en trompet toegevoegd. De eerste twee instrumenten hebben samen een sleutelrol bij het begin van In Time, welke hierdoor een wat meer up-tempo karakter krijgt. Alsof wolken zichzelf in tweeën splijten en zonnestralen verlichting geven. De centrale rol bij Speeches is weer weggelegd voor de rustgevende zang, soft ritmisch begeleid door drum en keyboard. Droomachtig en zalvend, bijna jezelf in slaap wiegend.

Heel anders dan het hardere slagwerk intro van Anyhow (Even Now), al heeft het als basis wel dat weemoedige geluid omdat de keyboard heerlijk als een piano klinkt. Hier gaat de zang lekker de hoogte in, en geeft het meer ruimte om te ademen. Dat er toch nog een plek is voor vrolijkheid, bewijst het zomerse Caribische About You, misschien hier wel de lelijke eend tussen de volgroeide zwanen, maar ook daarvanuit weet zich een schoonheid uit te ontwikkelen. Het nodigt uit om te bewegen, en lukt het niet met de voetjes, dan is het ritmisch meeklappen absoluut haalbaar. Met 39 komt het pijnlijke besef van ouder worden. Het weg vallen van geliefdes, de midlifecrisis die zich op een onvriendelijke manier aan je opdringt. Het ervaren niet meer overal bij te horen. Hier overheerst de herkenbaarheid, al zou je willen dat dit niet zo zou zijn.

Fire In The Lake gaat tekstueel ook de zwaardere kant op. Klagende backings die het thematische eeuwige afscheid nogmaals benadrukken. Een sterfgeval? Een scheiding? Een immigratie naar de andere kant van de wereld? Mooi dat die ruimte daarin voor eigen interpretatie vrij wordt gehouden, hierdoor haalt iedereen er zijn eigen herkenning en waarheden uit. Het folky gekleurde outro past er prima bij. Pieter Van Dessel komt
in het tevens op folk gerichte The Road vermoeid en oud over. Een sterk kampvuur anthem voor de wereldreiziger, bijna een profetische song te noemen. Veel ruimte hier voor de akoestische benadering.

Wisdom Is Bliss heeft vervolgens een elektronische aanpak, en toch lukt het prima om bij de vorige twee songs aansluiting te vinden. Ook met deze methode voel je de warmte net zo goed terug. Nog meer naar de kern gaat het sobere ingeleide Keep Repeating, waar de drums duidelijk voor de titel lijken te staan. Repeterend blijven ze staande, al drukken sfeervolle keyboard klanken ze steeds meer naar de achtergrond. Dit zou een prima afsluiting van de plaat kunnen zijn geweest. Het kleiner van opzet samengestelde One Last Regret heeft deze status minder sterk, een prima uitgerekt luisterliedje, maar lang niet zo krachtig.

The Advice To Travel Light is het lichamelijk en geestelijk ouder worden. Verder met een lichtere rugzak, met alleen het hoofdzakelijke. Ellende definitief van zich afschuddend. Eerste indrukken en ontdekkingen worden in opgedane wijsheden omgezet. Twijfel over gemaakte keuzes in het verleden, twijfel over nog te maken keuzes in de toekomst. Afscheid van levensfases, maar ook afscheid van vroegere vrienden en geliefdes. Geen gemakkelijke plaat, treurnis regeert met zo nu en dan plaats voor zonnestralen. Maar de echte depressieve zwaarmoedigheid heeft ook weer niet de overhand. Hopelijk krijgt Pieter Van Dessel het nog lastig als toekomstig veertiger; het levert wel sfeervol werk op.