Wie een beetje vertrouwd is met de voorgaande langspelers zoals het recente Such Jubilee die het sinds 2009 actieve duo vanuit Chapel Hill in Noord Carolina loslaat, weet wat hij kan verwachten. In het door Andrew Marlin gecomponeerde repertoire worden muzikale invloeden uit de Appalachen, vermengt met bluegrass en countryfolk, het is die versmelting van de muziek uit de mountains met folk uit de grootstad die weerom resulteert in een uitermate boeiende werkstuk.

De akoestische gitaren van Andrew Marlin en Emily Frantz geven samen met hun aanvullende mandoline, banjo en fiddle escapades het tempo aan en worden opnieuw geflankeerd door multi-instrumentalist Josh Oliver terwijl pedalsteel man Allyn Love  voor bijkomende sfeervolle omkadering zorgt. Het is de onwaarschijnlijk fraaie stemmenpracht die het verschil maakt.

Dat is meteen merkbaar in Hello Stranger , een van de zeldzame momenten dat Emily’s zang helemaal op de voorgrond komt. Even verderop is dat opnieuw het geval in de ballade Cold Lover’s Waltz. De stem van Marlin die de songs aanlevert, domineert maar Emily is nooit ver uit de buurt met harmonieuze bijdragen zoals blijkt in Lonesome Whistle, een beklijvend eerbetoon aan hun thuishaven en Echo is naadloos verbonden met door ’black birds’ en ‘red birds’ bevolkte rurale landschappen in het Appalachengebied.

Picking Up The Pieces lijkt zo weggeplukt uit de nalatenschap van George Jones of Wille Nelson, een prachtige countrykreuner.

In Wildfire haalt Marlin herinneringen  aan de  Amerikaanse oorlog die een splijtzwam vormde tussen de Noordelijke en Zuidelijke Staten. Na de enigszins ongedwongen honky tonk van Hard Travelin’,over de ups maar vooral de downs van het tourleven, huppelt Gospel Shoes ogenschijnlijk vrolijk voorbij maar  in deze treurige folksong schuilt een onverholen kritische epos over de oprechtheid van politiekers in het verleden en nu. Het door ingetogen elektrische gitaarakkoorden gevormde Take This Heart Of Gold kan meteen solliciteren naar een plaatsje in grote boek van countryklassiekers.  

Het sporadisch met een ritmesectie uitgebreide Mandolin Orange imponeert sterker dan ooit  met een wat vollere sound stevig verankerd in de traditie en sluit met Blindfalller moeiteloos aan bij de betere hedendaagse Americana. Mandoline Orange geeft vanaf 5 februari een handvol concerten.